ఈ అవిడియాకు భలే ఎగ్జైట్ అయ్యాడు శంకర్. తనకు ఎగ్జైట్మెంట్ వచ్చినా, ఏడుపు వచ్చినా ఆపడం కష్టం. సగటు భారతీయ మహిళకన్నా ఎక్కువ emoticons చూపిస్తాడు. తన జీవితంలో ఈ మాత్రం అవిడియా వచ్చి, చాలా రోజులయ్యింది. అర్ధరాత్రి అయినా ఫేస్‌లో కల కలర్‌ఫుల్‌గా కనపడుతోంది. తనలో తానే ఆలోచించుకుంటూ మధ్య మధ్యలో 'వావ్, సూపర్ ' అనుకుంటుంటే సుకుమార్‌కి ఏమీ అర్థంకాలేదు. సినిమా హాంగ్ ఒవర్‌లో వున్నాడనుకున్నాడు. కాని శంకర్ మాత్రం తన పక్కన ఇంకోడున్నాడు అన్న విషయమే మర్చిపోయాడు.

తనకు ముందు నుంచి టీచింగ్ అంటే ఇష్టం. కాలేజ్ రోజుల్లో ఒక క్లాస్ సెమినార్ తర్వాత లెక్చరర్ వచ్చి, 'బహుశా నేను చెప్పినా ఇంత బాగా చెప్పేవాడిని కాదేమో, కీప్ ఇట్ అప్' అన్న ప్రశంస తన లైఫ్‌లో పద్మశ్రీ అవార్డ్‌లా భావిస్తుంటాడు, శంకర్. తనది చదవడంలోనూ, టీచింగ్‌లోనూ భిన్న శైలి. 1500 పేజీలున్న A.K.Sawhney బుక్ ని 1.5 hrs లో చదివేసాడు. చదివెయ్యడం అంటే మొత్తం అవుపోసన పట్టడం కాదు. రేపటి పరీక్షకు నీ దగ్గర ఎంతుంది, నాకెంత అవసరం అన్నది తెలుసుకుని అంత వరకు మాత్రమే ATM నుంచి డబ్బులు డ్రా చేసుకున్నంత వీజీగా తీసేసుకునేవాడు.

ఇది నిజానికి కరెక్ట్ పద్ధతి కాదు. మార్కుల కోసం చదవడం, పరీక్ష అయిపోగానే ఇక పట్టించుకోకపోవడం సరికాదు. కాని మన ఎడ్యుకేషన్ సిస్టం ఇలాగే వుంది. చదువుకునే రోజుల్లో knowledge కన్నా knack ముఖ్యం. ఉద్యోగ వేటలో knAkతో పాటు, నాలుక ముఖ్యం. పరీక్షల్లో ఇంపార్టంట్ చాప్టర్ కాదని తెలిస్తే మహాత్మా గాంధీ పాఠం అయినా మూడో తరగతి పిల్లాడు నిర్దయగా ఇగ్నోర్ చేసే రోజులు మనవి. అందుకే శంకర్ కూడా ప్రాక్టికల్‌గా వుండాలనుకున్నాడు.

ప్రజలకు ఏమి కావాలి, తను ఏమి ఇవ్వగలడు అని ఆలోచిస్తున్నాడు. అస్సలు ప్రజలు ఎందుకు ఒక గురువుని ఆశ్రయిస్తున్నారు ? 20 ఏండ్ల వయసొచ్చాకా ఒక లెక్చరర్ అవసరం లేకుండానే ఎటువంటి సబ్జెక్ట్‌నైనా నేర్చుకునే మెచ్యురిటీ వుంటుంది. కానీ వేల మంది ఇలా కోచింగ్ సెంటర్స్‌కు ఎందుకు వస్తారు ? అన్న ప్రశ్నకు సమాధానం కాసేపటికి తనకే తెలిసింది. అందరికీ ఇన్స్టంట్ కాఫీలా పెద్దగా శ్రమ లేకుండానే ఎంత కావాలో అంతే తెలుసుకోగలగాలి అన్న కుతూహలం ఎక్కువ. ఈ రోజుల్లో అబ్బాయిలందరూ ఇడియట్ సినిమాలో రవి తేజలా ఉండాలనుకుంటరు. రెక్‌లెస్‌గా ఉంటునే కష్టపడకుండానే బాగా మార్కులు రావాలి, మంచి ఉద్యోగం కావాలి, అందులో పని అస్సలు ఉండకూడదు, ఏమి చెయ్యకుండానే వేలకు వేలు కంపెనీ నుంచి దోచేసుకోవాలి....ఇలాంటి సినిమాటిక్ స్వర్గం యొక్క ద్వారాలకు సున్నం కొట్టే వాళ్ళు అమీర్‌పేట్ ఇన్స్టిట్యుట్స్‌లో వుంటారనే వారిని వెంటపడుతున్నారు అని అర్థమయ్యింది.

ఈ విషయంలో క్లారిటీ వచ్చాక శంకర్ మొహంలో ఇంకా వెలుగు వచ్చింది. తను పరీక్షల్లో వాడే ట్రిక్స్, ఇంకా రక రకాలా సిట్యుఏషన్స్‌లో తెలుసుకున్న స్టడీ టెక్నిక్స్ అన్నీ వాడితే వండర్‌ఫుల్‌గా కోర్స్ ప్రిపేర్ చెయ్యొచ్చు అనిపించింది.

మేనేజ్‌మెంట్ సైన్స్ ఎగ్జాం అప్పుడు ఒక గంటలో 3 పేజీల సిక్రెట్ కోడ్ నోట్స్ వ్రాసుకుని, ఎగ్జాంలో 30 పేజీల అడిషనల్స్ నింపేసిన విషయం గుర్తొచ్చి నవ్వుకున్నాడు. ప్రతీ క్లాస్‌లో ఒకరిద్దరిన్నా తప్పక ఫాలో అయ్యే టెక్నిక్:

చ్యాప్టర్‌లో వున్న ఇంపార్టంట్ పాయింట్స్‌ని అత్యంత బ్రీఫ్‌గా వ్రాసుకుని ఆ పాయింట్స్ గుర్తునేలా వాటినుంచి ఒక ఆల్ఫాబెట్‌ను తీసుకుని, మిగతా పాయింట్స్ నుంచి కూడా ఇలా ఒక్కొక్క అక్షరం తీసుకుని 'CHIRANJEEVI' లాంటీ బాగా గుర్తుండే పేరుతో ఒక ఆర్డర్‌లో పెట్టి ఇప్పుడు ఒక్కొక్క అక్షరానికి దానికి సంబందించిన పాయింట్‌ని మననం చేసుకుంటూ మెధడనే బ్రీఫ్ కేస్‌లో పడేస్తే ఎగ్జాం లో జాం జాం అని పెన్ దూసుకెలిపోతుంది.
ఈ టెక్నిక్‌ను యూజ్ చేసే శంకర్ మార్కులు బాగా సంపాదించేవాడు. ఇది కచ్చితంగా వర్క్ అవుట్ అవుతుంది అని తన నమ్మకం.

నెక్స్ట్ ఎవరో చెప్పగా విన్న ఎగ్జాంపుల్ గుర్తొచ్చింది శంకర్‌కు:

ఒక సారి ఒక మాస్టారు 'SWOT' అనాలిసిస్ గురించి చెబుతూ

S - Strength

W - Weakness

O - Opportunity

T - Threat
అని చెప్పాల్సిన విషయాన్ని, ఇలా మాములుగా చెబితే క్లాస్ అవ్వగానే సగం మంది మర్చిపోతారని సదరు మాస్టరు గారు దీనికి మసాలా ఆడ్ చేసి దానిని అందరూ గుర్తుంచుకునేలా:
- నీ భార్య నీ Strength
- నీ పక్కింటోడి భార్య నీ Weakness
- నీ పక్కింటోడు ఇంట్లో లేకుంటే నీకు Opportunity
- నువ్వు ఇంట్లో లేకుంటే నీకు Threat

ఇలా చెప్పారంట. అంతే క్లాస్‌లో నవ్వులే నవ్వులు, కెవ్వులే కెవ్వులు. ఇది విన్న వారు బహుశా జీవితంలోనే SWOT అంటే మర్చిపోరేమో.
శంకర్ కూడ మర్చిపోలేదు. మరీ ఇలా కాకపోయినా, సబ్జెక్ట్లోని మ్యాటర్‌ను రియల్ లైఫ్ తో కామేడిగా లింక్ చేస్తే బాగా గుర్తుంటుంది అనిపించింది.

ఇది తలుచుకుంటుండగానే టెంత్ క్లాస్‌లో శంకర్ వెళ్ళిన ట్యూషన్ గుర్తొచ్చింది. వాళ్ళు ఇలాంటి టెక్నిక్స్ చాలా చెప్పేవారు. ముఖ్యంగా ప్రతి మ్యాథ్స్ ప్రోబ్లం పైన 1995,1997,1998 ఇలా యే యే సంవత్సరాల్లో ఆ ప్రోబ్లం పరీక్షల్లో వచ్చిందో చెప్పేవారు. ఎక్కువ సార్లు రిపీట్ అయిన ప్రోబ్లం పైన సహజంగానే చాలా మంది విద్యార్థులు ఇంటరెస్ట్ చూపించేవారు. మాస్టారు, ఇది చాలా ఇంపార్టంట్ ప్రోబ్లం అని చెప్పినా చాలా మంది స్టూడెంట్స్ పట్టించుకోరు కానీ ఇలా చెప్తే ఆటోమాటిక్‌గా ఇంటరెస్ట్ వస్తుంది అని వారు వాడిన విధానం అప్పట్లో శంకర్ వాళ్ళకు ఆక్సిజన్ మరియూ హైడ్రోజన్. అందుకేనేమో మంచినీళ్ళ ప్రాయంగా అందరూ మ్యాథ్స్‌లో కుమ్మేసేవారు. ఇదే టెక్నిక్‌ను సాఫ్ట్‌వేర్ కోర్సెస్‌లో వాడొచ్చు అనిపించింది శంకర్‌కు. రక రకాల కంపెనీల ఇంటర్వ్యూల్లో చాలా ప్రశ్నలు రిపీట్ అవుతుంటాయి. సో కోర్స్ లో ఇలా ఆ కంపెని పేర్లు చెప్పి ప్రోబ్లం ఎక్స్‌ప్లెయిన్ చేస్తే నిద్రపోయేవాడుకూడా ఆవులింతలు ఆపి అవురావురమంటూ వింటాడు.

శంకర్ ఇంకో విషయం గమనించాడు. మన ఆంధ్రలో స్టూడెంట్స్ అందరూ కాలేజ్‌లో మాటాడేది తెలుగులోనే, చదివేటప్పుడు, ఫ్రెండ్స్‌తో సందేహాలు క్లారిఫై చేసుకునేటప్పుడు చాలా కాజువల్‌గా తెలుగులో మాటాడుకుంటారు. అలా వుంటేనే వాళ్ళకు త్వరగా సులభంగా అర్థమవుతుంది. కాని సెమినార్లప్పుడు మాత్రం డయాస్ ఎక్కగానే ఇంగ్లిష్‌లో చెప్పాల్సి వస్తుంది. అలాగే ఇంగ్లిష్‌లో క్లాస్ చెప్పకుంటే చీప్‌గా వుంటుంది అని లెక్చలర్లు అందరు ఇంగ్లిష్‌లోనే క్లాస్ చెప్తారు. కోచింగ్ సెంటర్స్‌లో కూడా ఇంగ్లిష్‌లో చెప్పకపోతే ఆ భాష కూడా రాదనుకుంటరేమో అని భయపడి అంత కంఫర్టబిలిటి లేకపోయినా అందులోనే చెప్పాడానికి ట్రై చేసి స్టూడేంట్స్‌కి సబ్జెక్ట్‌ని ఇంకా క్లిష్టంగా మారుస్తుంటారు. ఒక రకంగా ఇంగ్లిష్‌లో చెప్పడం వల్ల స్టూడెంట్స్‌కు చాలా ఉపయోగం. ఉద్యోగంలో చేరిన తర్వాత ఈ నాలెడ్జ్‌ని యూజ్ చేసే టైంలో అది హెల్ప్ అవుతుంది. కాని నేర్చుకునే విషయం పైనే ఎఫెక్ట్ పడుతుంది అన్నప్పుడు ఇంగ్లిష్‌లో ఎక్స్‌ప్లెయిన్ చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదనిపించింది శంకర్‌కు. రోజులో 90% సాతం తెలుగులో మాట్లాడున్నప్పుడు ఆ భాషకే బుర్ర బాగా బదులిస్తుంది అనిపించింది. ఈ జెనరేషన్ లాంగ్వేజ్ అయిన తెలుగు+ఇంగ్లిష్‌ను కలిపి చెప్తే బావుంటుందనుకున్నాడు. ఫ్రెండ్స్‌తో సరదాగా ఎలా టింగ్లిష్‌లో మాటాడుతాడో అలానే క్లాస్ సెషన్లో చెప్పాలనుకున్నాడు.

ఇలాంటి టెక్నిక్‌లన్నీ వాడితే కోర్స్ బ్రహ్మాండంగా వస్తుందని కాన్‌ఫిడెన్స్ వచ్చింది. శంకర్ రెండేల్ల నుంచి జాబ్ చేస్తూ మధన పడుతున్న విషయాల్లో ఇది కూడా ఒకటి: ఇక్కడ సంపాదిస్తున్న నాలెడ్జ్‌ని కంపెనీకే కాకుండా ఎలా ఉపయోగించుకోవచ్చా అనీ. మొదట్లో అమీర్‌పేట్‌లో ఇన్స్టిట్యూట్స్‌లోనే పార్ట్ టైం లెక్చరర్‌గా జాయిన్ అవుదామనుకున్నాడు. కాని ఒకే క్లాస్‌ని చెప్పిందే చెప్పి తనకు తనే బోర్ గా ఫీల్ అయ్యే చాన్సెస్ వున్నాయని నచ్చలేదు తనకు. పైగా టైమింగ్స్ ప్రోబ్లం కూడా వుండి ఆ అవిడియా డ్రాప్ చేసుకున్నాడు.

ఇప్పుడు అమీర్‌పేట్ పై ఉన్న క్రేజ్ చూసాక, వి.సి.డి/డి.వి.డి అవిడియా వచ్చాక తనలో కొత్త ఉత్సాహం వచ్చింది. ఇలా సి.డి లో కోచింగ్ క్లాస్సెస్ తేవడం వల్ల ఉపయోగాలు ఏంటి అన్న పాయింట్ పైన దృష్టి పెట్టాడు. అంతలోనే తన ఇల్లు రాగానే సుకుమార్‌ని తీసుకుని లోనికి వెళ్లాడు. వెంటనే పేపర్, పెన్ తీసుకుని పాజిటివ్ పాయింట్స్ అన్నీ వ్రాయడం మొదలెట్టాడు.
1. దిల్‌సుఖ్‌నగర్, పఠాన్ చెరువు లాంటి ఏరియాస్ నుంచి కూడ కేవలం ఒక గంట క్లాస్ కోసం 3-4 గంటలు ప్రయాణం చేస్తున్నవారు ఎందరో వున్నారు. రోజుకి గంట సెపే క్లాస్ వుంటుంది కాబట్టి కోర్స్ పూర్తి అవ్వడానికి 1-3 నెలలు పడుతుంది. వాళ్ళందరికి ఇలాంటి సి.డిలు దొరికితే జర్నీ శ్రమ తగ్గుతుంది, త్వరగా నేర్చుకునే వీలుంటుంది.

2. ప్రతి ఇంట్లో ఇప్పుడు విసిడి/డివిడి ప్లేయర్ వుంటోంది. సో ఇంట్లోనే క్లాస్ ఈజీగా అటెండ్ అవ్వొచ్చు.

3. ఒక కోర్స్‌లో జాయిన్ అయిన వాళ్ళు ఒకే సారి ఒక చాప్టర్ వినే సౌలబ్యం వుంది. ఒక వేల క్లాస్ మిస్స్ అయినా, రిపీటెడ్‌గా వినాలన్నా కుదరదు. సి.డి ల వల్ల ఈ ప్రోబ్లం వుండదు. తమకు నచ్చినప్పుడు/నచ్చినన్ని సార్లు చూసుకోవచ్చు.

4. ఈ రోజుల్లో హ్యాండీ కామ్‌తో షూట్ చేసి, ఎడిటింగ్ చేసి వి.సి.డి/డి.వి.డి లో తేవడం చాలా సులభం. ఎవరి మీదా డిపెండ్ అవ్వకుండా ఒకరిద్దరు చేసుకోదగ్గ పని. చాలా తక్కువ ఖర్చుతో మాస్టర్/మెయిన్ కాపి తయారుచెయ్యొచ్చు. తన ఆఫీస్ వర్క్ డిస్టర్బ్ కాకుండా ఫ్రీ టైంలోనే ఇదంతా చెయ్యొచ్చు.

5. ఒక్క సారి కష్టపడి కోర్స్ ప్రెపేర్ చేసి, ఒక బోర్ద్ పైన తన రూంలోనే ఎక్స్‌ప్లెయిన్ చేస్తూ ఉండగా, షూట్ చేస్తే సరిపోతుంది. మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పే శ్రమ ఉండదు.

6. హైదరబాద్‌కు రాలేని, ఇంకా ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్న వారు రాష్ట్రవ్యాప్తంగా వేలల్లో వున్నారు వారందరికి హెల్ప్ అవుతుంది.

7. సినిమా సి.డిలు రిలీజ్ చేసే కంపెనీతో అగ్రిమెంట్ చేసుకుంటే వాల్లే కాపీలు ప్రింట్ చేసి స్టేట్ మొత్తం మర్కెటింగ్ చేసేయ్యగలరు.
ఈ రోజుల్లో ప్రతీ వీధిలో సినిమా వి.సి.డి షాప్‌లు వుంటున్నాయి. అక్కడే ఈ వి.సి.డిలు కుడా పెట్టొచ్చు.

8. శంకర్‌కు తెలిసిన బాగా స్టఫ్ వున్న ఫ్రెండ్స్ చాలా మంది బెంగుళురు, హైదెరాబాద్‌లల్లో వివిధ కంపెనీల్లో రక రకాలా టెక్నాలజీల్లో వర్క్ చేస్తున్నారు. సో తన ఫర్స్ట్ అటెంప్ట్ క్లిక్ ఐతే ఈ ఫ్రెండ్స్ తో తన ఫార్మాట్‌లో చెప్పించి ఇంకా ఎక్కువ కోర్సెస్‌కు వి.సి.డీలు చెయ్యొచ్చు. ఇది కూడా క్లిక్ ఐతే స్కూల్ లెవెల్ నుంచి టీచర్ అవసరం ఉన్న ప్రతీ చోటా వి.సి.డిలు తేవొచ్చు. దీన్నే ఒక పెద్ద బిజినెస్‌గా మార్చొచ్చు.

9. తక్కువ మార్జిన్ ఇన్‌కమ్ ఎక్స్‌పెక్ట్ చేస్తే పైరసీ కూడ వుండదు.

బాబొయ్ చాలా విషయమే వుంది ఈ అవిడియాలో అనుకున్నాడు. చాలా సేపటి నుంచి శంకర్ నే గమనిస్తున్న సుకుమార్‌ని తను ఇప్పుడు చూసి, సారీ చెప్పి ఈ స్టోరీ మొత్తం చెప్పాడు. సుకుమార్ కుడా ఐడియా బావుంది, కాని ప్రాక్టికల్‌గా చాలా ప్రోబ్లంస్ వుండొచ్చు అన్నాడు.

సుకుమార్‌తో డిస్కస్ చేస్తూ నెగటివ్ పాయింట్స్ వ్రాయడం స్టార్ట్ చేసాడు, శంకర్:

1. హ్యాండీ కాంతో వచ్చే క్వాలిటి 5 మినిట్స్ చూడడానికి OK కాని గంటలు గంటలు చూడాలంటే ఎవరికైనా ఇబ్బందే.

2. ఎవరికన్నా కష్టంగా దొరికే వాటిపైనే క్రేజ్ ఎక్కువ. ఏదన్నా ఇన్స్టిట్యుట్‌లో చెప్పే విషయం శూన్యం అని తెలిసినా గంటలు గంటలు ప్రయాణం చేసి గుంపులో తోసుకుంటూ, ఇలా రక రకాల కష్టాలు పడి క్లాస్ వింటే వచ్చే కిక్, ఆరెసుకుని పడుకుని సినిమా చుస్తున్నట్టు చూస్తే రాదు అని చాలా మంది స్టూడెంట్స్ ఫీల్ అవ్వొచ్చు.

ఇంత కంటే ఎక్కువ నెగిటివ్ పాయింట్స్ ఆ టైంకి తట్టకపోవడంతో శంకర్‌కు ఇది వర్క్ అవుట్ అవుతుంది అనిపించింది. హ్యాండీ కాంతోనే తన మొదటి కోర్స్ తీసి, రెస్పాన్స్ బావుంటే నెక్స్ట్ కోర్సెస్‌కు హై డెఫినిషన్ కెమెరా వాడొచ్చు అనుకున్నాడు. రెండో నెగటివ్ పాయింట్ నిజమే అయినా ఇలాంటి వాటి అవసరం నిజాంగా వున్న వాళ్లకన్న ఇది ఉపయోగపడుతుందని, ఎలాగో చాలా తక్కువ బడ్జెట్‌తో చెయ్యొచ్చు కాబట్టి ట్రై చెద్దాం అని శంకర్ డిసైడ్ అయ్యాడు. సుకుమార్ మాత్రం బాగా ఆలోచించి ఇందులో దిగమని సలహా ఇచ్చి బెంగుళురు వెళ్లిపోయాడు.

తనంత కాంఫిడెంట్‌గా సుకుమార్ కనిపించకపోవడంతో ఇందులో ఇంకేమైనా ప్రోబ్లెంస్ వస్తాయా అని ఆలోచిస్తుంటే శంకర్‌కు ఒక పాయింట్ తట్టింది. "మరి ఇంత వరకు ఎవరు ఇలా వి.సి.డి/డి.వీ.డీల్లో కోర్సెస్ తేలేదా ? ఒక వేల తెస్తే ఎందుకు క్లిక్ అవ్వలేదు ? అన్న ప్రశ్నలు వచ్చాయి. కొందరు కలీగ్స్ తో కనుక్కుంటే, సికెందరాబాద్‌లో ఇలానే ఎవరో చేస్తున్నారని ఓ మాదిరి రెస్పాన్స్ వుందని తెలిసింది. ఒక రోజు అనుకోకుండా అమీర్‌పేట్ ఎదురుగా విశాలాంద్రా బుక్ హౌజ్ వాళ్ళు బుక్ స్టాల్ల్ పెడితే శంకర్ కాజువల్‌గా అందులో బుక్స్ చూడడం స్టార్ట్ చేసాడు, అప్పుడు అక్కడ ఒక కంపెని వి.సి.డి లు చూసాడు, LKG rhymes నుంచి రకరకాలా సబ్జెక్ట్స్ పైన వి.సీ.డీలు రీలీజ్ చేసారు ఆ కంపెని వాళ్ళు. వాటి సేల్స్ గురించి వాకబు చేస్తే చాలా డల్‌గా వున్నాయని తెలిసింది. ఈ సంఘటనలతో కాస్త నిరుత్సాహంలో, బాగా కన్‌ఫ్యూజన్‌లో పడ్డాడు శంకర్.

వాళ్ళ అటెంప్ట్స్ ఎందుకు ఫెయిల్ అయ్యాయా అని ఇంకొంచం రీసేర్చ్ చేసాడు,

1. కోర్స్‌లో యే స్పెషాలిటీ లేదు.

2. ధర చాలా ఎక్కువ.

ఈ రెండు ప్రధాన కారణాలు అని అర్థమయ్యాయి. తన ప్లాన్ పరంగా వెళితే ఈ సమస్యలను ఈజీగా క్రాస్ చెయ్యొచ్చు అనిపించింది. పైగా పెద్ద కాంపీటిటర్స్ లేకపోవడం కలిసొచ్చే అంశంలా తోచింది. ఎలాగైనా ఒకసారి ట్రై చేద్దాం అనుకున్నాడు.

ఇక మొదలెత్తడమే తరువాయి అనుకుని, కోర్స్ మెటీరియల్ ప్రిపేర్ చేసుకునే పనిలో పడ్డాడు శంకర్. కాని అప్పుడే పిడుగులా రిసెషన్/ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఆర్థిక సంక్షోభం వచ్చింది. చూస్తుండగానే వేడి వేడి జిలేబీలాగా ఉండే అమీర్‌పేట్ కాస్తా జింబాబ్వేలా తయారయ్యింది. తను కల కన్నది ఇంకో యాంగిల్లో నిజమయ్యి యెవరికీ ఉపయోగం కలగకుండా మైత్రివనం వీధి కల తప్పింది. ఇన్స్టిట్యూట్స్ మరియూ చుట్టూ వుండే హాస్టల్స్ చాలా అవిరయిపోయాయి. కోర్స్ల కోసం సిటీకి వచ్చిన వేల మంది తిరుగుముఖం పట్టారు.

సరిగ్గా తను స్టార్ట్ చేద్దాం అనుకునేటప్పుడే ఇలా జరగడం శంకర్‌కు పెద్ద షాక్. టవున్‌లల్లో వుండే స్టూడెంట్స్‌కైనా ఉపయోగపడుతుంది కాబట్టి ప్రొసీడ్ అవ్వాలని అనుకున్నా, అందరికీ సాఫ్ట్‌వేర్ ఫీల్డ్ పై నిరాసక్తత పెరుగుతుండడంతో రాంగ్ టైమింగ్ అవుతుంది అని ఆగిపోయాడు. ఈ అవిడియాను విత్ హోల్డ్‌లో పెట్టి ఇంకేదన్నా చేద్దాం అని మళ్ళీ కొత్త ఐడియాల వేటలో పడ్డాడు....శంకర్

(ఇంకా వుంది)

శంకర్‌కు రకరకాలా ఆలోచనలు వస్తున్నాయి. కానీ అవి ఏవి అంత సాటిస్‌ఫ్యాక్టరీగా అనిపించలేదు. తనకు చాలా కన్స్ట్రేంట్స్ వున్నాయి. ఉన్నపలంగా ఏదన్నా బిజినెస్ మీద, లక్షలు లక్షలు పోసి ఇన్వెస్ట్ చెయ్యలేడు. అందుకే కాస్త కాస్ట్ ఎఫెక్టివ్‌గా తన జాబ్ డిస్టర్బ్ అవ్వకుండా ఏదన్నా చెయ్యాలనుకున్నాడు. ఆ ఆలోచనలతో పాటు తను కూడా దొర్లుతూ తనకు తెలియకుండానే నిద్రలోకి జారుకున్నాడు.నెక్స్ట్ డే రోటీన్ లైఫ్‌లోకి ఎంటర్ అవుతూనే మైండ్లో ఒక థ్రెడ్‌ను పారలెల్‌గా ఈ మిషన్ మీద పెట్టాడు. సాయంత్రం 5 గంటలకు సుకుమార్ అనే ఫ్రెండ్ ఫోన్ చేసి: "హాయ్ శంకర్, పాస్‌పోర్ట్ పని మీద బెంగుళూరు నుంచి వచ్చాను, ఇప్పుడు అమీర్‌పేట్ మైత్రివనం దగ్గర వున్నాను. నీకు వీలుంటే కలుద్దామా ?" అన్నాడు. సుకుమార్, శంకర్ B.Tech క్లాస్‌మేట్స్. ఇద్దరు మరీ అంత క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ కాదు అలాగని బద్ధ శత్రువులూ కాదు. ఒకరంటే ఒకరికి మంచి అభిప్రాయం వుంది. శంకర్ కూడా కాలేజ్ అయ్యాక అస్సలు కలవలేదు, మళ్ళీ ఎప్పుడు వస్తాడో అని, ok అని చెప్పి వెంటనే బయలుదేరాడు.ఆ రోజు శంకర్ బైక్ సర్వీసింగ్‌కు ఇవ్వడం వల్ల షేర్‌డ్ ఆటోలో వెళ్దాం అని అనుకుంటుండగానే RTC బస్సు ఖాళీగా కనపడడంతో ఈ రోజేంటి ఇంత ఖాళీగా వుంది అని అనుకుంటూ బస్సు ఎక్కాడు శంకర్. కానీ అస్సలు మ్యాటర్ అప్పుడే తెలిసింది.అ బస్సుకు ఏదో ప్రోబ్లం ఉండి అక్కడే ఆగిందని, అది సాల్వ్ అయ్యి ఇప్పుడే రీస్టార్ట్ అయ్యిందని. నెక్స్ట్ నానో సెకండ్లో బస్సు మామూలు కెపాసిటి కన్నా నాలుగైదు రెట్లు పెరిగిపోయింది. శంకర్ దిగాలన్నా దిగే పరిస్థితి లేదు. అమీర్‌పేట్ వచ్చే వరకు బస్సు తొమ్మిది నెలల నిండు VLCC (Obesity Centre) ప్రెగ్నంట్ లేడీ లాగనే వుంది. కాని డెలివరీ పెయిన్స్ మాత్రం శంకరే ఎక్స్‌పీరియన్స్ చెయ్యాల్సి వచ్చింది. ఆ కొద్ది గ్యాప్‌లోనే నరకాన్ని నాలుగైదు రకాలుగా చుపించారు తోటి ప్రయాణికులు. అమీర్‌పేట్ రాగానే, ఫ్రెష్‌గా విడాకులు పొందిన పెళ్ళైన బ్యాచిలర్‌లా తయారయ్యింది బస్సు. ఒద్దు బాసూ ఈ బస్సు గొడవ అనుకుంటూ శంకర్ భయపడుతూ, బాధపడుతూ...మొత్తానికి బయటపాడి, సుకుమార్‌కు కాల్ చేసాడు. తను సత్యం థియేటర్ ఆపోజిట్ బేకరీలో వున్నాను అనగానే, వస్తున్నా అని చెప్పి కాల్ కట్ చెయ్యబోతుండగా ఫట్ మని మొఖం మీద 5,6 పాంప్లేట్స్ పడ్డాయి. శంకర్‌కు కోపం చిర్రెత్తుకొచ్చింది. ఎవడ్రా అది అని అటువైపు తిరగబోతుండగానే తన చేతిని ఇంకో చెయ్యి లాక్కుని ఒక పాంప్లెట్, కాళ్ళ దగ్గర రెండు...ఇలా మొత్తం బాడీని పాంప్లెట్ వర్షంతో సన్మానం చేస్తుండడంతో ఆపండెహె అని అరుస్తూనే, ఇదేదో సినిమాల్లో హీరోయిన్ ఇంట్రోడక్షన్‌కు సెట్ అయ్యే సీన్‌లా వుందే అని అనుకుంటూ...నడవడం స్టార్ట్ చేసాడు.కొంచం తేరుకున్నాక నవ్వొచ్చింది. ఇసుకేస్తే dandruff ఏమో అని లైట్ తీసుకునేంత జనం వున్నారు ఆ వరల్డ్ రినౌన్‌డ్ అమీర్‌పేట్ వీధిలో. ఆ జనంను, అదిత్య ఎంక్లేవ్ ఫ్లోర్స్‌ను, బ్యానర్స్‌ను ప్రపంచపు ఏనిమిదో వింతను చూసినంత విచిత్రంగా చూస్తూ సుకుమార్‌ని కలిసాడు శంకర్. 'హాయ్ మామ్స్....' అన్న రొటీన్ పలకరింపులు అయ్యాక, తనతో వున్న మిత్రుడిని పరిచయం చేసాడు సుకుమార్. వాళ్ళిద్దరు B.Tech అయ్యాక అదే అమీర్‌పేట్ సెంటర్‌లో సాఫ్ట్‌వేర్ కోర్సు చేసినప్పుడు పరిచయమయ్యి, ఫ్రెండ్స్ అయిన వారని చెప్పుకొచ్చాడు. ఇలా పిచ్చాపాటిగా వారు కాసేపు మాటాడుతుండగానే మరో ముగ్గురు వచ్చి ఈ ముగ్గురికి తోడయ్యారు. శంకర్ తప్ప మిగిలిన అందరు ఒకే క్లాస్‌లో సాఫ్ట్ వేర్ కోర్స్ చేసారంట. సుకుమర్ తప్ప మిగతా నలుగురు B.Techలో క్లాస్‌మేట్స్ అంట.వారు అందరూ ఇప్పుడు సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజినీర్స్. బ్యాక్‌డోర్ లోనో, ఫేక్ సర్టిఫికేట్స్‌తోనో, ఒరిజినల్ టాలెంట్‌తోనో మొత్తానికి అందరు IT లోకి ఎంటర్ అయ్యామని గర్వంగా చెప్పుకుంటున్నారు. శంకర్ మాత్రం ఎప్పుడు ఆ అమీర్‌పేట్ వాతావరణంను ప్రత్యక్ష ప్రసారంగా చూడకపోవడంతో అంతా కొత్త కొత్త అనిపిస్తోంది. ఎందరో చెప్పగా విన్నాడు కాని మొదటి సారి అంత పీక్ టైంలో ఆ ఏరియాలోకి ఎంటర్ అవ్వడంతో చాలా ఇంటరెస్టింగ్‌గా ఫీల్ అయ్యాడు. 20-20 IT Den/చిక్ చిక్ సేమ్యా సాఫ్ట్‌వేర్ సొల్లు-(ట్యూ)షన్స్/2 మినిట్ Maggi అని రక రకాలా ఇన్స్టిట్యూట్స్ గురించి చెప్తున్నారు. కొన్ని ఇన్స్టిట్యూట్స్‌లో బ్యాచ్‌కు 700 మంది ఉంటారు అని, 5 నుంచి 10 TVలు పెట్టి క్లాస్‌లు చెప్తారని, ఫీ మాటర్స్, ID కార్డ్, లాబ్/క్లాస్‌లో సీట్‌ల కోసం వుండే డిమాండ్, కొందరు Rs 100 కే జావా, డాట్ నెట్ నేర్పించేస్తారని...ఇలా నిరవధికంగా చెప్తూనే వున్నారు.

ఆ తర్వాత అందరూ కలిసి ఎర్రగడ్డలో ఉన్న గోకుల్ ధియేటర్లో సినిమాకెళ్దాంసినిమా అని ఫోర్స్ చెయ్యడంతో శంకర్ అవుననక తప్పలేదు. శంకర్, సుకుమర్‌లని మిగతావారు బైక్ పై ఎక్కించుకుని బయలుదేరగా శంకర్ మాత్రం ఇంకా అమీర్‌పేట్ హాట్ స్పాట్ దిక్కే చూస్తున్నాడు. టికెట్స్ తీసుకున్నాక పక్కనే వున్న హోటల్‌లో టిఫిన్ చేస్తున్నంతసేపూ, ఇంకా ఇంటర్వల్ గ్యాప్‌లో ఎక్కడ సందు దొరికితే అక్కడ IT ముచ్చట్లు. వీటికన్నింటికీ ఎక్కడో ఒక చోట అమీర్‌పేట్ లింకు. ఇవి వింటూ ఏదో ట్రాన్స్‌లోకి వెళ్ళిపోయాడు శంకర్.

ఎక్కడో US..అబ్రాడ్‌లో జీవం పోసుకున్న కంప్యూటర్స్, సాఫ్ట్‌వేర్స్‌లను మనకు తెలిసిన పల్లీ బఠానీలు మాదిరి లోకలైజ్ చేసి క్రియేట్ చేసిన ఈ కొత్త ప్రపంచాన్ని చూసి శంకర్ మైండ్లో ఒక చిచ్చు బుడ్డి, రెండు కాకరొత్తులు, మూడు నాలుగు రాకేట్లతొ..చిన్న సైజ్ దివాళి సెలబ్రేషన్స్ జరిగాయి. అదే సమయంలో, ఇన్ని వేల మంది ఇక్కడ ఇంత టైం వేస్ట్ ఎందుకు చేసుకుంటున్నారు అని కూడా అనిపించింది. ఇదంతా కేవలం వేలం వెర్రిగా తోచింది.

సెకండ్ షో సినిమా అయిపోయాక ఆ ఫ్రెండ్స్ బ్యాచ్ శంకర్, సుకుమార్‌లను మళ్ళీ అమీర్‌పేట్ సిగ్నల్ దగ్గర డ్రాప్ చేసారు. ఇప్పుడు అదే మైత్రివనం వీధిని చూస్తున్న శంకర్ ఆశ్చర్యపోతూ ఒక చిన్న నవ్వు నవ్వాడు. ఆ వీధిమొత్తం నిర్మానుషంగా వుంది. వెంటనే తన బుర్రలో బల్బ్ ఆన్ అయ్యింది....తన మైండ్ చురుగ్గా పనిచెయ్యడం స్టార్టెడ్....ఇందులో పెద్ద బిజినెస్ ఆపర్‌చ్యునిటి ఉందని అర్థమయ్యింది. కాని దానిని తను ఎలా యూజ్ చేసుకోగలడా అని ఆలోచిస్తున్నాడు.

ఈ వీధిని పీక్ టైంలో కూడా ఇలా చూడగలిగితే ??? దానికోసం అమీర్‌పేట్‌కు ఆల్టర్నేటివ్‌గా వేల మందికి ఉపయోగంగా తను ఏదన్నా చెయ్యగలిగితే !!! కాని ఏం చెయ్యాలి ??? ఇంత పవర్‌ఫుల్‌గా ఎస్టాబ్లిష్ అయిన ఈ సిస్టంను బ్రేక్ చెయ్యడం ఎలా ? దీని చుట్టూ అల్లుకున్న సమస్యలను సాల్వ్ చెయ్యడం ఎలా ? అని తనను తానే ప్రశ్నించుకుంటుండగానే అవిడియా స్త్రయిక్ అయ్యింది....., ఒక వేల ఇవే కోర్సెస్ ను చాలా డిఫరెంట్‌గా, యూజ్‌ఫుల్‌గా వి.సి.డి/డి.వి.డిలలో అందుబాటులోకి తెస్తే ?

2006 సంవత్సరం....

రోటీ/బటర్ నాన్/స్టఫ్‌డ్ కుల్చా...ఆ మాట కొస్తే రెస్టారెంట్ మెనులో ఏ ఐటమ్ ఐనా ఆర్డర్ చేసే సౌలబ్యం,
కాస్ట్‌లీ కప్‌డా,
ముద్దొచ్చే మకాన్.....(అట్‌లీస్ట్ రెంటెడ్ వన్)
ఇవి అన్నీ వున్నా కూడా శంకర్ చాలా ఫ్రస్ట్రేషన్లో వున్నాడు. రూం టాప్ కేసి అలా శూన్యంలో చూస్తున్నాడు. అంతా బ్లాంక్‌గా కనిపిస్తోంది. ఏం శంకరయ్యా అంత ధీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్నావ్ అని అడగడానికి ఇంట్లో ఎవ్వరూ లేరు, usually ఉండరు. మన వాడు సింగిల్‌గా వుంటాడు కాబట్టి. ఇంతలో ఫోన్ కాల్ రావడంతో, లిఫ్ట్ చేసాడు. ఫ్రెండ్ అయిన

శ్రీను : "హాయ్ ఛీనాబ" అన్నాడు. అంతే వెంటనే కాల్ కట్ చేసాడు, శంకర్. శ్రీను మళ్ళీ కాల్ చేసాడు, శంకర్‌కు విసుగొచ్చి ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్ చేసాడు. చెవిలో 'ఛీనాబ ఛీనాబ' అని ఫ్రెండ్ అన్న మాటే రీప్లే అవుతోంది. ఛీనాబ అనేది శంకర్‌కు కొందరు ఫ్రెండ్స్ పెట్టిన ముద్దు పేరు. ఛీనాబ అంటే ' ఛీ నా బతుకు ' కు షార్ట్ ఫార్మ్. ఇది ఒకప్పుడు శంకర్ ఊత పదం.

నిజానికి శంకర్ సర్కిల్‌లో రోగిష్టి రిలేటివ్స్, పాపిష్టి ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్స్, గిఫ్ట్-ఇష్టి గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ లేరు. పెద్ద ప్రోబ్లమ్స్ ఏవీ లేవు. కానీ తనది తపనతో కూడిన బాధ. తనకు కొద్దో గొప్పో క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ అయిన శ్రీను , క్రిష్ణా రెడ్డి, వినాయక్‌లకు కూడా శంకర్ అస్సలు సమస్య ఏంటో ఇప్పటికీ అర్థం కాలేదు. శంకర్ ముందు నుంచే వీళ్ళకు కాస్త డిఫరెంట్‌గా మిగతా వారికి తేడాగా కనిపించేవాడు.

శంకర్ రాసే ఏ స్లామ్ బుక్‌లో అయినా తన కామన్ అన్సర్స్ ఇవి...

Email id: rupees.friendship.only@gmail.com
Favorite Film: గురు
Favorite Books: డబ్బు టు ద పవర్ ఆఫ్ డబ్బు,డబ్బు సంపాదించడం ఎలా ?, Rich Dad Vs Poor Dad....

ఇవి చాలవూ తను మనీ మైండెడ్ అని చెప్పడానికి.
శంకర్‌కు ఎప్పటినుంచో బాగా డబ్బు సంపాదించాలాన్న కోరిక. తన లక్ష్యం ఆ డబ్బుతో ఆ తర్వాత జల్సా చెయ్యొచ్చు అని కాదు. ఈ ప్రపంచం మొత్తం డబ్బు మీదనే నడుస్తుంది, దాని నుంచి ఫ్రీ అయిపోయి నిజమైన లైఫ్‌ని ఆస్వాదించాలన్నది తన యాంబిషన్.

శంకర్ ఒక సాధారణ మధ్యతరగతి కుటుంబం నుంచి వచ్చాడు. అందులో ఉండే సుఖాల కన్నా కష్టాలు ఎక్కువ చూసాడు. తను అనుకున్న దాని కన్నా IT బూమ్ పుణ్యమా అని, ఎక్కువ కష్టపడకుండానే తన తండ్రి 38 ఏండ్ల సర్వీస్ చివర్లో వచ్చిన Rs 15,000 సాలరీని తన మొదటి జీతం తోనే దాటేసాడు. నాన్న గారి P.F డబ్బులు, ఇంకా అన్ని సేవింగ్స్ కలిపి చెల్లి పెళ్ళి కోసం అని ఎన్నో సంవత్సరాలు కష్టపడి కూడబెట్టిన సొమ్ము ఇప్పుడు తన yearly సాలరీ కన్నా తక్కువ. ఈ పరిస్థితి చూసి ఆనందించాలో, విచారించాలొ అర్థం కాని పరిస్థితి తండ్రి-కొడుకులిద్దరిదీ. ఒక యావరేజ్ డిగ్రీ వల్ల ఒక మనిషి జీవితాంతం కష్టపడాల్సి వస్తే, వన్ డే బాటింగ్‌లతో ఇంజనీరింగ్ డిగ్రీ సంపాదించినా, అత్యంత సులువుగా IC అనే MNC లో జాబ్ పొందగలిగాడు శంకర్. ఎందరో అతి కష్టం మీద సంపాదించే డబ్బు కన్నా ఇంత సులువుగా చాలా మంది ఎన్నో రెట్లు ఎక్కువగా సంపాదించడం విచిత్రంగా తోచింది శంకర్‌కు. ఇలానే సమాజంలో చాలా మంది తమ తెలివిని/తర్కాన్ని ఉపయోగించి డబ్బు సంపాదించటానికి సులువైన మార్గాలను కనుక్కొని రాణిస్తున్నారు, కాని కొందరు మాత్రం తమ మదిలో ఇలాంటి ఆలోచనలను రానివ్వట్లేదు, అనుకున్నాడు.

శంకర్ పని చేస్తున్న కంపెనిలో ఒక సెక్యూరిటీ గార్డ్‌ది దయనీయ గాధ. ఎక్కడో జార్ఖండ్ నుంచి వలస వచ్చి ఇక్కడ జాబ్ చేస్తుంటే, వస్తున్న జీతం సరిపోదని డబుల్ డ్యూటీ చేస్తూ బయట ప్రపంచంతో సంబంధం లేకుండా రోజంతా ఆఫిస్‌లోనే వుంటూ రెండు జీతాలు వచ్చేలా పని చేస్తున్నాడు. అయినా కుడా తన వార్షిక ఆదాయం ఆ MNCలో ఒక యావరేజ్ ప్రోజెక్ట్ మేనేజర్ నెల జీతం కన్నా చాలా తక్కువ. వంద రుపాయలు సంపాదించడం కోసం రోజూ ఎంతో కష్టపడే ఎందరినో చూసాడు శంకర్, అలాగే ఎంతో తెలికగా వంద రూపాయలను ఖర్చుచేసే వారినీ చూసాడు. జీవితంలో డబ్బు ప్రాముఖ్యతను తను చిన్నప్పటినుంచి చాలా అబ్జర్వ్ చేస్తూ, తెలుసుకుంటూ వచ్చాడు. యండమూరి లాంటి రచయితలు, 'డబ్బు ఆనందాన్ని ఇవ్వదేమో కాని సుఖాన్ని మాత్రం ఇస్తుంది" అన్న మాటలు అక్షర సత్యం అనిపించాయి శంకర్‌కు.

ఎందరో ఆర్థికంగా విజయం సాధించిన వారి గాధలు విన్నాడు. అందరూ ' గురు ' సినిమాను మణి రత్నం/ఐశ్వర్యారాయ్/అభిషేక్ బచ్చన్/రహమాన్/శ్రేయా గోషల్ కోసం చూస్తే శంకర్ మాత్రం 30 సార్లు అందులో చూపించిన హీరో కసిని పట్టుకోడానికి చూసాడు. శంకర్‌కు ధీరూభాయ్ అంబానీ, బిల్ గేట్స్, వారెన్ బఫెట్....ఇలాంటి వారంటే వీరాభిమానం. అమీషా పటేల్, నయనతార లాంటి వారు కలల్లో రావాల్సిన వయసులో అజీమ్ ప్రేమ్‌జీ, నారాయణ మూర్తి లను కలవరిస్తూ గడుపుతున్నాడు.
శంకర్‌ది మొదటి నుంచి, 'గుంపులో Don't go-విందం' పాలసీ. కాని IT ఇండస్త్రీ ఇచ్చిన ఈజీ ఆఫర్‌ని కాదనలేకపోయాడు. సగటు 21+ ఆంధ్రా యువకుడిలానే శంకర్ కూడా ఒక సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజినీర్. ఈ ఇండస్ట్రీలో రెండేళ్ళు గడిచాక తను రియలైజ్ అవ్వడం మొదలయ్యింది. ఇప్పుడొస్తున్న మంచి సాలరికి సంతోషిస్తూ ఇలా వుండిపోతే ఎలా అని ? ఇప్పటికీ ఈ జీతం నిజానికి బొటా బొటిదే. ఇలాగే రోజుకి 10-12 గంటలు పని చేస్తుంటే 10-12 ఏండ్లు గడిచినా ఇలానే వుంటాం. ఇదీ ఒక రకంగా న్యూ జెనరేషన్ మిడిల్ క్లాస్ లైఫ్ అనిపించింది. తనకు క్రియేటివ్ ఫీల్డ్స్ అంటే ఇష్టం. ఒక రకంగా సాఫ్ట్‌వేర్ ప్రోగ్రామ్మింగ్ అంటే ఇష్టం కానీ ఒకరు నిర్దేశించిన ఫలానా వర్కు, ఫలానా బగ్గులు, ఇలానే చేసుకుంటూ పోతే తను ఫలానా అన్న ఐడెంటిటీ యే ఉండదు అనిపించింది. శంకర్‌కు ప్రతి రోజు పది గంటలకు సైబర్ టవర్స్(హైదెరాబాద్) సిగ్నల్ దగ్గరకు రాగానే కొన్ని వేల హెల్మెట్స్‌ను చూడగానే భయమేస్తుంది. ఇన్ని వేల హెల్మెట్స్‌లో నేను ఒకడిని కాకూడదు అని గట్టిగా చెప్పుకుంటాడు. తనకు అప్పుడు ఆశ్చర్య మనిపించే మరో విషయం, 'ఇన్ని వేల మంది తమ తెలివినంతా ఉపయోగించి ఎన్నో ప్రోబ్లమ్స్‌ను (కంపెనీవి) సాల్వ్ చేస్తుంటారు. కాని అదే తెలివిని తమ రియల్ లైఫ్ మెరుగుపర్చుకోడానికి అదే రేంజ్‌లో ఎందుకు వాడరు ?" అని.
ఒక స్టేజ్ కు వచ్చాక రోజంతా ఇంకెవరికోసమో పని చెయ్యడం శంకర్‌కు నచ్చలేదు. తన ఫ్రస్ట్రేషన్ ఫోర్ టైమ్స్ పెరిగింది.లాభం లేదు ఏదో ఒక్కటి చెయ్యాలనుకున్నాడు. తనకు తాను సంపద సృష్టించుకోవాలని, తన జీవితాన్ని, తనని డైరెక్ట్‌గా ఆడిస్తున్న డబ్బు పని పట్టాలని, డబ్బును కమాండ్ చేసే స్టేజ్‌కు తను రాగలిగితేనే తన జీవితాన్ని తను అనుకున్న విధంగా జీవించగలనని అనిపించింది. కోటీశ్వరుడు అవ్వంది డబ్బు మీద అంత కమాండ్ రావడం కష్టం. ఇప్పుడున్న పరిస్థితుల్లో ఇలాగే జాబ్ చేస్తూ పోతే రెటైర్ అయ్యే స్టేజ్‌కు కోటేశ్వరుడు అవ్వొచ్చు. కాని అప్పటికి దానికి వాల్యు లేకుండా పోవచ్చు. అందుకే 3 yearsలో కోటీశ్వరుడు అవ్వాలని డిసైడ్ అయ్యాడు. ఇందాక దాని గురించి ఆలోచిస్తుంటేనే శ్రీను కాల్ చేసాడు. కొద్దిగా డిస్టర్బ్ అయినా, ఎప్పటిలా శంకర్ ఈ ఆలోచనలను అక్కడితో ఆపెయ్యలేదు. ఈసారెందుకో తను కాస్త దృఢంగానే వున్నాడు. రోజు రోజుకి పెరుగుతున్న డబ్బు దౌర్జన్యం వళ్ళ కావొచ్చు. ఇంతటి కాన్సన్‌ట్రేషన్‌తో వున్న శంకర్‌ను చూసి, వామ్మో వీడు నిజంగానే బాగుపడిపోయేట్టు వున్నాడని గ్రహించి టక్కున ఉలిక్కిపడి లేచిన శంకర్ అంతరంగం, అంతరంగాలు టైటిల్ సాంగ్‌ను ప్లే చేస్తూ, 'రెయ్ శంకర్ గా మరీ మనకీ ఫ్రెండ్ కాకుండా, మనీ-కీ ఫ్రెండ్ వయ్యి మంకీ లా తయారవుతున్నావ్. నువ్వు చూసిన/చదివినవే చిత్రాలు, పుస్తకాలు కాదురా ప్రపంచంలో ఇంకా చాలామంది చాలా విషయాలు రాసారు. వాళ్ళు చెప్పేదేంటంటే, డబ్బు గురించి మరీ ఎక్కువ ఆలోచించకూడదు, మనకు నిన్న,రేపటికన్నా, నేడు ముఖ్యం. ప్రస్తుతం తప్ప మిగతాదంతా అప్రస్తుతం అనీ..... "

ఇవ్వన్నీ డిస్టర్బ్ చేస్తున్నా ఎందుకో శంకర్‌కు అవి వినపడట్లేదు. అవన్నీ 3 years తర్వాత చూసుకోవచ్చు. ఈ టైం మొత్తాన్ని నేను కోటి రూపాయలు సంపాధించడనికే స్పెండ్ చేస్తా....అనుకుని ఫిక్స్ అయిపోయాడు. శంకర్ అంతరంగం ఖంగు తిని ఏదో లోయలో పడుతున్నట్టు అరుస్తూ గాయబ్ అయ్యాడు. శంకర్ మాత్రం ఇప్పుడు సరికొత్త పంధాలో డబ్బు సంపాదించడం ఎలా అని తన రూఫ్ టాప్ కేసి చూస్తూ...శూన్యంలో సూపర్ అవిడియాలకోసం వెదుకుతున్నాడు....

(ఇంకా వుంది)