శభాష్ శభాష్ శభాష్ - 8

2004లో ఇంటర్నెట్ వాడకం అప్పుడప్పుడే ఊపందుకుంటున్న టైం. మా ఫ్రెండ్ ఒకడు బెంగుళూరు వెళ్లిపోతుండడంతో ఆంధ్రాలో ఉండే తన క్లోజ్ ఫ్రెండ్ అయిన ఒక అమ్మాయికి నెట్‌ని ఇంట్రొడ్యూస్ చేసాడు. సో దట్ నెట్ ద్వారా టచ్‌లో ఉండొచ్చని. తనకొక రెడిఫ్ మెయిల్ ఐ.డి క్రియేట్ చేసాడు. పాస్‌వర్డ్ మార్చుకోవడం చూపించాడు. తర్వాత తను మార్చుకుంది. నెక్స్ట్ డే ఈడు బెంగుళూరు వెళ్లిపోయాడు. వెళ్లిన రోజే నాకు ఫోన్ చేసాడు. బాబోయ్ మనమంటే ఈడికి ఇంత ఇష్టమా, అని నేను ఫీల్ అయ్యేంతలోనే చావుకబురు చల్లగా చెప్పాడు. వాడు తొందరపడి ఏదో ఎమోషనల్ మెయిల్ కొట్టాడంట. దాన్ని ఆ అమ్మాయి చూడకుండా చెయ్యాలి, ఎలా రా అని అడిగాడు. ఆ అమ్మాయి ఇంక జీవితంలో ఇంటర్నెట్ ముట్టకూడదని నీ బట్టతలపై శపథం చెయ్యించుకో అని చెప్పాను. కాని వాడు సీరియస్‌గా అడుగుతుంటే నేనూ సీరియస్‌గా ఆలోచించడం మొదలెట్టా. మహా అంటే ( ఆర్ అన్నా అనకపోయినా ) రెండు మూడు రోజులు ఆపగలం, ఆ తర్వాత ఎప్పుడైనా తను మెయిల్ అకౌంట్ ఒపెన్ చెయ్యొచ్చు. ఒక్కసారి మెయిల్ చేసాక రివర్ట్ చేసుకునే ఛ్యాన్సే లేదే అని ఆలోచిస్తున్నాం. తను మెయిల్ ఐ.డి పూర్తిగా వాడడం లేదు. సో ఆ ఐ.డి పోయినా పర్లేదు ఆ మ్యాటర్ మాత్రం చూడకూడదు అంటున్నాడు కాని ఆ మ్యాటరేంటో చెప్పట్లేదు. నేనూ ఇంక అడగడం వేస్టని వదిలేసాను.

ఒక ఆప్షన్, తన అకౌంట్ వీడే క్రియేట్ చేసాడు కాబట్టి, ' Forgot Password' ఆప్షన్స్‌కు వెళ్లి పాస్‌వర్డ్ మార్చెయ్యడం. తర్వాత పర్సనల్ డీటెయిల్స్, సీక్రెట్ క్వెషన్/ఆన్సర్ కూడా మార్చెయ్యడం, సో దట్ ఆ ఆమ్మాయి మళ్ళీ పాస్‌వర్డ్ మార్చుకోలేదు. ఆ ఐ.డి తనకి దూరం అయినట్టే. ఇదేదో బానే ఉందిరా అని, ట్రై చేస్తానన్నాడు. కానీ పాస్‌వర్డ్ మరిచిపోయినప్పుడు వచ్చే ప్రశ్నకి సమాధానం మనోడు మర్చిపోయాడు. క్రియేట్ చేసేటప్పుడు ఏదో క్యాజువల్‌గా ఇచ్చేసాడు. ఎంత ట్రై చేసినా ఇలా పాస్‌వర్డ్ మార్చడం కుదరలేదు.


ఇప్పుడెలారా అని మళ్ళీ ఫోన్ చేసాడు. ఆ అమ్మాయి మెయిల్ ఏ టైంలో చూస్తుందో కూడా తెలీదు. సో సాధ్యమయినంత త్వరగా ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి అని టెన్షన్ పడుతున్నాడు, పెడుతున్నాడు. అప్పుడు తట్టింది ఒక ఐడియా. ఆ రోజుల్లో చేతనా గ్రూప్స్, మరి కొన్ని ఫోరమ్స్‌లో ఫ్రెషర్స్ IT ఓపెనింగ్స్‌కు టూ మచ్‌గా ఫాలోయింగ్ ఉండేది. సో ' Dummy Dudes' అని ఒక కంపెని ఫ్రెషర్స్‌ను రెక్రూట్ చేసుకుంటోందని మెసేజ్ పెట్టు, అందులో రెజ్యూమ్స్ పంపించాల్సిన మెయిల్ ఐ.డి అని ఈ అమ్మాయి ఐ.డి ఇవ్వమన్నాను. కొన్ని వేల రెజ్యూమ్స్ ఆ మెయిల్ ఐ.డికి వస్తాయి కాబట్టి నీ మెసేజ్ చుసే ఛ్యాన్సెస్ తక్కువ. మోస్ట్లీ తన ఐ.డి దొబ్బేస్తుందని చెప్పను. కాని ఇది ఫ్రెషర్స్‌కు ఆశ పెట్టి నువ్వు మాత్రం టిఫిన్‌గా దోశ, వడ, మీల్స్‌లో అప్పడం తిన్నట్టవుతుంది. అఫ్‌కోర్స్ పాపం అంటే మరీ అంత పాపం కాదు, చాలా మంది CC లో మెయిల్ ఐ.డీలు పెట్టి చాలా కంపెనీస్‌కు ఒకేసారి CV పంపిస్తారు, అందులో ఇది ఒకటవుతుంది. ఆ పాపం నువ్వు మోసుకుంటానంటే పెట్టు అని చెప్పా.

వాడు ఎగ్జైట్ అయ్యాడు. ఆడు జాబ్స్ అప్లయ్ చేసే ఫ్లోలో ఉన్నాడు, సొ అలాంటి ఓపెనింగ్స్ నోటిఫికేషన్‌లు ఎలా వుంటాయో బాగా తెలుసు. ట్రై చేస్తానని చేసాడు. కట్ చేస్తే ఆ అమ్మాయి మెయిల్ ఐ.డీకి 25,000 CVలు వచ్చాయి. 15,000కే మెయిల్ ఐ.డి స్పేస్ అయిపోయింది....రోజు రోజుకి ఇంకా పెరుగుతున్నాయంట. తను వీడికే ఫోన్ చేసి, నా మెయిల్ ఐ.డిలో వేలకు వేలకు రెజ్యూమ్స్ వస్తున్నాయి ఏమి చెయ్యాలి అని అడిగింది. అయ్యయ్యో నీ మెయిల్ ఐ.డి నీ రెజ్యూంలో ఆర్ ఎల్స్ ఎక్కడో చూసి అలా అలా ఫార్వర్డ్ అయినట్టుంది. ఈ సారి ఇంకోటి క్రియేట్ చేసుకుని జాగ్రత్తగా ఉంచుకో. తెలిసిన వాళ్లకి తప్ప ఎవరికీ చెప్పకు అని మన వాడు క్లాస్‌గా క్లాస్ తీసుకున్నాడు. మొత్తానికి సేవ్ అయ్యాడు. ఆ తర్వాత చాలా రోజుల వరకు టచ్‌లో లేడు. 6 నెలల తర్వాత కలిసినప్పుడు అడిగితే మెయిల్ ఐ.డి మార్చుకున్నా, నీకు తప్ప అందరికీ చెప్పానురా...సారీ అన్నాడు !!!

ఛీ నా బతుకు - 8

మా ఫ్రెండ్స్ బ్యాచ్‌లో ఒక టూ మచ్ కామెడీ గాడు ఉండేవాడు <= వడివేలు టైప్స్ అన్నమాట. బి.టెక్ అయ్యాక వీడికి చాలా రోజులు ఉద్యోగం రాలేదు. కాలేజీలో ఒక పని ఉన్నా జాబ్ లేకుండా వెళితే పరువు పోతుందని జాబ్ వచ్చేంత వరకూ వెళ్లకూడదని ' మంగయ్య ' శపథం చేసుకున్నాడు. మొత్తానికి ఒక సంవత్సరం తర్వాత వీడికి జాబ్ వచ్చింది , విత్ ఎ సాలరీ ఆఫ్ 5000 ఇన్ బెంగుళూరు.

సో ఇప్పుడు కాలేజ్‌లో పని చూడాలి అని ఆఫ్టర్ ఒకటిన్నర సంవత్సరం వెళ్లాడు. ఈడు కాలేజ్‌లో పెద్ద సెలబ్రిటీ. అందరితో పరిచయం ఉంది. ఎంటర్ అవ్వడం ఆలస్యం ఒక లెక్చరర్ కనపడ్డాడు. జాబ్ వచ్చింది సార్ బెంగుళూరులో 8000 సాలరీ అన్నాడు. కొంచం ఎక్కువ చెప్పుకున్నా ఏం పర్లేదులే ప్రెస్టీజ్ పెరుగుతుందని తనలో తను సర్ది చెప్పుకుంటూ - సాలరీ ఇంకా పెరుగుతుంది సార్ స్టార్టింగ్ కాబట్టి జీతాన్ని, స్టైఫండ్‌లా ఇస్తున్నారు అన్నాడు. భలే వాడివయ్య మాకు ఇక్కడ స్టైఫండ్‌నే జీతంగా ఇస్తున్నారు అని మాట్లాడుతుండగా ఆ లెక్చరర్ ఫ్రెండ్ ఇంకో కొత్త లెక్చరర్ వచ్చాడు. ఈయనకు మా వాడి గురించి తెలియదు. సో మెయిన్ లెక్చరర్ గారు, " ఇతను నా ఫేవరెట్ స్టూడెంట్ మాస్టారు, బెంగుళూరులో జాబ్ చేస్తున్నాడు సాలరీ 10,००० " అని తన ప్రెస్టీజ్ కోసం పెంచేసాడు.

తర్వాత మనోడు HODని కలిసాడు. లెక్చరర్స్ దగ్గర ఇప్పుడు సాలరీ 10,000 పలుకుతోంది, తక్కువ చెప్తే బాగోదని మా క్లాస్ పరువు కోసం 12,000 అని చెప్పాడు. HOD కొంచం హేపీ గా ఫీల్ అయ్యి జూనియర్స్‌కు ఒక మోటివేషన్ క్లాస్ తీసుకో అని ఒత్తిడి తెచ్చాడు. వీడి పని కూడా HOD చేతిలో ఉండడంతో ఒప్పుకోక తప్పలేదు. ఆ మోటివేషన్ క్లాస్ ఇంట్రొడక్షన్‌లో HOD వీడిని ఆ జూనియర్స్‌కు పరిచయం చేస్తూ, వాళ్లు ఎక్కువ మోటివేట్ అవ్వాలని ఎక్కువ సాలరీ చెప్పాడు 15,000 అని.

ఇదిలా జరుగుతుండగా ప్రిన్సిపల్ రౌండ్స్ వేస్తూ వచ్చి ఏమి జరుగుతోందా అని ఆసక్తిగా ఈ క్లాస్ దిక్కు గమనించడంతో..HOD, మనోడు బయటకు వెళ్లి పలకరించారు. అప్పుడు ఫ్రిన్సిపల్ దగ్గర మనవాడి సాలరీ బాగుంటే HOD వెయిట్ పెరుగుతుంది అని 18,000 అని చెప్పాడు. మనోడు బిక్క మొహం వేసాడు.

వీడిలా కాలేజ్‌లో గాలి తిరుగుళ్లు తిరుగుతూ తిరుగుతూ ఈవెనింగ్ అందరికీ బై చెప్పె టైంలో ఒక్కసారి ప్రిన్సిపాల్‌కు కూడా బై చెప్దాం, ఫ్యూచర్‌లో పనులు ఉండొచ్చు అని తన చేంబర్‌కు వెళ్తే అదే టైంలో JNTU ఇన్స్‌పెక్షన్ కమిటీ వాళ్లు ఆళ్ల పని ముగించుకుని వెళ్తున్నారు. టైంకు వచ్చాడురా అనుకుని, ఇతను మా కాలేజ్ Alumni. హీ ఈజ్ గెటింగ్ 25,000 పర్ మంత్ అని చెప్పడంతో మనోడికి స్టార్ ప్లస్ ఛానల్‌లో దూరదర్శన్ కనిపించినట్టయింది. ప్రెస్టీజ్ కోసం ఎవరికి వారు వీడిని ప్రెస్టీజ్ కుక్కర్‌లా వాడుకున్నారు.

ఇలా ఒక్క రోజులో వీడి సాలరీ 5,000 నుంచి 25,000 కు వెళ్లింది. వామ్మో...అని వీడు రిటర్న్ అవుతుండగా కరస్పాండెంట్ కనిపించాడు, ఇంకా చాలు రా బాబు, ఆయన దగ్గరకు వెళ్తే ఇంకెంత పెంచేస్తాడో అని తప్పించుకుని వచ్చేసాడు.

తర్వాత మాకు ఈ విషయం చెప్తే, సో నీ సాలరి ఫైవ్ థౌజండ్ అంటే ఇరవై ఐదు వేలు అని వెంకీ సినిమాలో కృష్ణ భగవాన్ స్టైల్‌లో కామెంటాం. అప్పుడు ఆడి ఫేస్‌లో ఒకే ఎక్స్‌ప్రెషన్, CNB అని !!!

శభాష్ శభాష్ శభాష్ - 7

నాకు బల్లి అంటే చాలా అలర్జి. అఫ్‌కోర్స్ ఎవరికి మాత్రం ఇష్టం ఉంటుందిలేండి !!! మా ఓనర్ వాళ్ల ఆస్థాన బల్లి ఒకటుంది. నాకు అదంటే అస్సలు పడదు. నిజానికి ఆ ప్రాణి పేరంటేనే పడదు. అందువల్ల ఎప్పుడైనా దానిని రెఫర్ చెయ్యాల్సి వస్తే కష్టంగా ఉంటుందని దానికో నాన్-నిక్ నేం ( ముద్దు పేరుకు ఆపోజిట్ ) పెట్టుకున్నా - ' బ్రెట్ లీ ' అని. క్రికెటర్ బ్రెట్ లీ అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. సో ఇలా పిలుచుకుంటే కాస్తన్నా అలర్జీకి శాంతి చేసినట్టుంటుంది అని అలవాటు చేసుకున్నా.

ఇక విషయానికి వస్తే మా ఇంట్లో హాల్ లాంటి రూంలో నెక్స్ట్ రూం ఎంట్రన్స్ పైన ట్యూబ్ లైట్ ఉంటుంది. దానికి లెఫ్ట్ సైడ్ నా కంప్యూటర్ ఉంటుంది. ఎదురుగా పైన వెంటిలేటర్స్ ఉన్నాయి. ఒక రోజు ఈవినింగ్ కాస్తా రాత్రవుతున్న సమయంలో, నేను యమ హుషారుగా ఉన్నప్పుడు బ్రెట్ లీ గాడు ఎంటర్ అయ్యాడు. ఆడు ట్యూబ్ లైట్ దగ్గరకు వెళ్లేలోపలే, నేను నా సిస్టం దగ్గరనుంచి ' హుష్ హుష్....ఉఫ్ ఉఫ్ఫ్ ..........జూం పచక్..' ఇలా రక రకాల సౌండ్స్, గట్టిగా చప్పట్లు కొట్టి వాడిని తరిమేసాను. 1 మినిట్ తర్వాత వాడు మళ్ళీ వచ్చాడు. ఈ సారి ఇంకా విచిత్రమైన సౌండ్స్ చేసి బెదరగొట్టి పంపించేసాను. ఈ సారి 10 మినిట్స్ తర్వాత 100 మీటర్స్ స్ప్రింట్ రేస్‌లా ' ఒక్క సారి వచ్చిపోమ్మా మెరుపు తీగా ' సీన్ లోలా నేను సౌండ్ చేసే లోపలే చటుక్కున వచ్చి లటుక్కున లైట్ దగ్గరకు చేరుకున్నాడు.

ఛ అనుకున్నా. అడుంటే నాకు ఏ పని జరగదు. నేను ఏది ఆలోచించాలన్నా అటూ ఇటూ తిరుగుతూ నడుస్తూ అలోచిస్తేనే మైండ్ వర్క్ అవుతుంది. అలా ఒక విషయం గురించి ఆలోచించాల్సిన పని ఉన్నింది. దానికోసం ఆ ట్యూబ్ లైట్ కింద నుంచి నెక్స్ట్ రూంకీ ఈ రూంకి వాక్ చేస్తూ ఆలోచించాలి. ఇప్పుడు బ్రెట్ లీ గాడు ఎక్కడ మీద పడతాడో అన్న భయం పట్టుకుంది. వాడిని ఎలాగైనా తరిమెయ్యాలని నా ఆరాటం కమ్ పోరాటం.

రక రకాల ప్రయత్నాలు చేసాను. ట్యూబ్ లైట్‌కి సమాంతరంగా చీపురు కట్ట పుచ్చుకుని....' ఆ జజ్జినక జజ్జినక జనారే.....' అని ఎంత ట్రై చేసినా, ఫుల్ బాటిల్ మూత నిండా మందు కొట్టిన వాడిలా బ్రెట్ లీ గాడు అస్సలు పట్టించుకోలేదు.

ఇక నా సోలో వాయిస్ ఏమి చెయ్యలేదు అని, దీన్ని భయపెట్టడం ఎలాగా అని ఆలోచిస్తూ నా సిస్టం దిక్కు చూసా, అప్పుడు ఐడియా తట్టి బీభత్సమైన సినిమా సాంగ్స్ ప్లే చేస్తే పారిపోతుందని, ' హే మండపేట మలక్‌పేట నాయుడుపేట పెటరాప్...' సాంగ్ ప్లే చేసా. అయినా వాడు నో రెస్పాన్స్. పక్షవాతం ఏమన్న వచ్చిందేమో అని డవుట్ వచ్చి, వాల్యూం పెంచా, కొంచం కదలిక వచ్చింది. దాంతో సౌండ్ ఫుల్‌గా పెంచేసా. బయటకు ఏమన్నా వినిపిస్తోందేమోనని బయటకు వచ్చి సౌండ్ వింటే టూ మచ్ గా వస్తోంది. మా ఇంటి చుట్టు పక్కన వాళ్లంతా ఒల్లంతా పెటరాప్ తుల్లింతలతో తట్టుకోలేకపోతుండడం చూసి వామ్మో అని సౌండ్ తగ్గించా. నెక్స్ట్ తెలుగు సినిమా ఇండస్ట్రీలో ప్రజలను పరుగులు పెట్టించడంలో పేరు గాంచిన మహా మహా సెగ--బ్రిటీస్ పాటలన్నీ ట్రై చేసా, అయినా బ్రెట్ లీ గాడు పోలేదు.

ఒరెయ్ బ్రెట్ లీ గా ఏ నక్షత్రంలో పుట్టావురా నువ్వు ? ఈ రేంజ్ లో సావ గొడుతున్నావ్ !!! నువ్వు కడుపుకి పురుగులు తింటున్నావా ? లేక అవి తినే గడ్డి తింటున్నావా ? నీ కన్నా నీ తమ్ముడు బ్రూస్ లీ గాడు ఎంతో మేలు. చంగ్ చంగ్ మని ఎగురుకుంటూ వచ్చినా ఎక్కువ సేపు ఉండకుండా వెళ్లిపోతాడు. అస్సలు నువ్వు బల్లివా పశువ్వా ? నన్ను బలి పశువు చేస్తున్నావ్ కదరా !!!! అని రకరకాలుగా తిట్టుకున్నా.

అప్పుడే పవర్ పోయింది. ' ఎస్ ఎస్...' అని గంగూలీ వికెట్ తీస్తే ఇచ్చే ఎక్స్‌ప్రెషన్‌తో ఆనంద పడ్డా. ఇప్పుడు బ్రెట్ లీ గాడు కొంచం కదిలాడు. ఆడు ఎళ్లిపోతున్నాడోచ్ అని ఆనందపడేంతలో పవర్ వచ్చింది. మళ్ళీ వాడు లటుక్కున లైట్ కిందకు పరిగెత్తాడు. ఓ నో....అనుకున్నా, కాని వెంటనే ఐడియా తట్టింది. నేనే లైట్ ఆఫ్ చేసా. అయినా వాడు మహా ముదురులా ఉన్నాడు, ఇంచ్ కూడా కదలలేదు. ఇలా కాదు అని బయటకు వెళ్లి బయట లైట్స్ మూడు వేసా. పక్కింటి పోర్షన్ వాడు, నిద్రపోతున్నట్టు ఉన్నాడు. వాడిని నిద్రలేపి మీ ట్యూబ్ లైట్ వెలుగుతోందా ? పవర్ పోయి వచ్చింది. 2 - ఫేజ్ వచ్చిందనుకుంటా. మీది ఒక సారి వేసి చూస్తారా అని అడిగా. వాడు వేసాడు. బానే ఉందే అన్నాడు. వెయిట్ బాసు వెయిట్, నాది కూడా ఇలాగే వెలిగింది, కొంచం సేపు అలానే ఉంచు ప్రాబ్లం రాకపోతే నా లైట్ స్టార్టర్‌లో ప్రాబ్లం ఉనట్టు, మార్చుకుంటా అని చెప్పి కన్విన్స్ చేసా.

ఇప్పుడు మా ఇంట్లో చీమ కూడా ఎంటర్ కాలేనంత చిమ్మ చీకటి. బయట మాత్రం వెలుగే వెలుగు. పక్క పోర్షన్‌లో లడ్డూలా లైట్ ఊరిస్తోంది. ఇదంతా సైలెంట్‌గా అబ్జర్వ్ చేస్తున్న లీ గాడు, ఛీ నీ ఎంకమ్మ ఎంత కక్కుర్తి గాడివిరా !!! అన్న ఎక్స్‌ప్రెషన్‌తో చివరికి విస విసా వెళ్లిపోయాడు !!!

శభాష్ శభాష్ శభాష్ - 6

లాంగ్ లాంగ్ అగో, ఒక ఆదివారం....డోంట్ నో ఇఫ్ ఇట్ వాజ్ అమావాస్యా ఆర్ నాట్. నైట్ 10:30 కు నేను సిటీ బస్ కోసం వెయిట్ చేస్తున్నా. ఒక పని పడి చాలా దూరం వెళ్లాల్సి వచ్చింది. ఇప్పుడు రిటర్నింగ్ అన్నమాట. అట్ లాస్ట్ ఒక బస్ వచ్చింది. రష్ కూడా తక్కువ వుండడంతో సీట్ దొరికింది. హమ్మయ్య అనుకునేంతలో టికెట్ టికెట్ అని కండక్టర్ వచ్చాడు. మహా కోపంగా ఉన్నాడు. షార్ట్ టెంపర్ క్యాండిడేట్ అనుకుంటా. నేను వెళ్లాల్సిన ఏరియా చెప్పి 10 రుపీస్ ఇచ్చాను. చిల్లర ఇవ్వు అన్నాడు. టికెట్ ఎంతా అన్నాను. 5 అన్నాడు. మరి 10 రుపీస్ చిల్లరేగా అన్నా. సర్రున కాలినట్టుంది. ఏం చిల్లర అడుగుతుంటే.....5 రుపీస్ చిల్లర ఉంటే ఇవ్వు లేకుంటే దిగిపో అన్నాడు. దిగేటప్పుడు చిల్లర తీసుకుంటాలే అన్నాను. హట్, ఎవడూ చిల్లర ఇవ్వడు, అయినా ఇంకెవడెక్కుతాడు ? దిగు దిగు అంటున్నాడు. ఈ సారి నాకు కాలింది. రెండు టికెట్స్ ఇవ్వు అన్నాను. రెండెందుకు ? ఇంకొకరు ఎవరు అన్నాడు. ' ఊర్కే ' అన్నాను.

తను షాక్‌డ్. ఆ షాక్ కి టికెట్ కొట్టకుండా అలానే ఉండిపోయాడు. అంత డబ్బులెక్కువైతే ఆ 5 రుపాయలు మాకే ఇవ్వొచ్చుగా, ఊరికే టికెట్ కొట్టడం ఎందుకు ? అన్నాడు. నీకు మాత్రం ఇవ్వను, రెండు టికెట్స్ కొట్టు అన్నాను. అతను ఇంకా బ్లాంక్ ఫేస్ వేసుకుని వున్నాడు. టికెట్ తీసుకోకుంటే తప్పు కాని 2, 20, 200 టికెట్స్ తీసుకోకూడదని ఎక్కడన్నా రూల్ ఉందా ? అన్నాను. టికెట్స్ కొట్టేంత వరకు వదిలిపెట్టలా.

చాలా సేపటికి ఎవరో ఒకడు చాలా హుషారుగా బస్ ఎక్కాడు. కండక్టర్ టికెట్ అన్నాడు. అతను తీసుకునే లోపు, ' బాస్ నేను తీసుకున్నా...' అన్నా. ఆడు షాక్‌డ్, నాకు పబ్లిక్‌లో ఇంత ఫాలోయింగ్ ఉందా అన్న డవుట్‌ఫుల్ ఎక్స్ప్రెషన్‌తో...' నేను మీకు తెలుసా ? ' అన్నాడు. లేదు ' ఊర్కే ' తీసుకున్నా, అన్నా. జరిగిన మాటర్ అంతా తెలియని అతను బ్లాంక్ ఫేస్ వేసాడు - ' ఊర్కె నా....' అని. కండక్టర్ ఉరిమి ఉరిమి చూసాడు.

ఆ టైంలో దిగితే వేరే బస్ దొరకడం కష్టం, ఆటో్‌లో వెళ్తే మినిమం 50 రుపీస్ పైనే అవుతుంది. సో 5 రుపీస్ పోయినా ఇదే బెస్ట్ అని అలా ప్రొసీడ్ అయ్యాం అన్నమాట !!!

ఛీ నా బతుకు - 7

మనకు రోజూ పేపర్ చదవడం అలవాటు. అదే నా జీవితంలో ఒక రేంజ్ షాక్ ఇస్తుందని అప్పట్లో నాకు తెలియదు. 2000 ఎంసెట్ ఎగ్జాం టైంలో అలా పేపర్ చూస్తుండగా ఇంటర్‌లో ఎక్కువ మార్కులు వచ్చిన వారికి షార్ట్ టర్మ్ ఎంసెట్ కోచింగ్‌లో డిస్కౌంట్స్ అన్న ఆఫర్ చూసాను. కట్ చేస్తే గుంటూరు నలంద కాలేజ్‌లో ఉన్నా. అక్కడ ఎన్నో షార్ట్ కట్స్ చెప్తున్నారు, అవి రోజుకు ఒక్కసారి రివైజ్ చేసే టైం కుడా ఇవ్వనంత ఎక్కువ ఉన్నాయి. అలాంటి బిజీ బిజీ టైంలో కూడా నేను నా పేపర్ చదివే అలవాటు మానలేదు. ఒక రోజు ఒక ఆర్టికల్ చూసాను. నారా చంద్ర బాబు గారు ఈ సారి తెలుగు అకాడెమి బుక్స్ నుంచే ఎంసెట్ క్వెషన్స్ అన్నీ ఇవ్వాలని ఏదొ మీటింగ్లో డిసైడ్ చేసారని వున్నింది. అది చాలా చిన్న సైజ్ ఆర్టికల్‌గా వచ్చింది. దానిని మడిచి నా ట్రంక్ పెట్టలో భధ్రముగా పెట్టుకుని దాచుకున్నా. ఇంకెవరన్నా ఆ మ్యాటర్ చూస్తే, అది అలా అలా పాకిపోయి అందరూ తెలుగు అకాడెమినే ఫాలో అవుతారు. అప్పుడు మళ్ళీ అందరి మధ్య కాంపెటీషన్ వస్తుంది, అదే ఎవ్వరికీ చెప్పకపోతే నేనొక్కడినే చదువుకుని టాపర్ అయిపోవచ్చు అని మాస్టర్ ప్లాన్ వేసాను.

అక్కడి లోకలైట్స్‌తో ఇన్‌ఫర్మేషన్ సంపాదించి, గుంటూరు బ్రాడిపేట్ ఏరియాలో సెకండ్ హ్యాండ్ బుక్ స్టాల్ల్స్‌లో తెలుగు అకాడెమి ఎంసెట్ బుక్స్ గురించి వాకబు చేసాను. నాలుగైదు గంటలు శోధించి చివరికి సాధించాను.

ఆ రోజు నుంచి అస్సలు నలంద కోచింగ్ మెటీరియల్, ఇంటర్మీడియట్ టెక్స్ట్ బుక్స్ కాకుండా ఎవరికీ కనపడకుండా, తెలుగు అకాడేమి తెలుగు మీడియం బుక్స్‌ని ( నేను ఇంగ్లిష్ మీడియం అయ్యుండి ) చదవడం మొదలెట్టాను. నాకు దొరికిన ఈ అల్లావుద్దిన్ అకాడెమి షార్ట్ కట్ ముందు ఈ కోచింగ్ సెంటర్ షార్ట్ కట్స్ అన్నీ వేస్ట్ అని లైట్ తీసుకున్నా. రోజూ ఆ TA బుక్స్ ని బట్టీ కొట్టే వాడిని. ఇలా పుణ్య కాలం కాస్తా గడిచిపోయింది. ఎంసెట్ ముందు రోజుకి తెలుగు అకాడెమిలో ఫలానా క్వెషన్ ఏ పేజీలో వుంది అన్నా కూడా చెప్పే రేంజ్‌లో బట్టీ కొట్టాను. ఒకవేల 200 క్వెషన్స్ అవే బుక్స్ నుంచి వస్తే ఖచ్చితంగా నేనే స్టేట్ టాపర్ అని ఫిక్స్ అయిపోయాను.

ఎంసెట్ ఎగ్జాం రోజు కూడా నేను ఆ తెలుగు మీడియం బుక్స్‌నే చదువుతుంటే మా నాన్నకు అర్థం కాలేదు. ఏమో లే అని ఊరుకున్నాడు. మొత్తానికి ఎంసెట్ పేపర్ చూడగానే ' యముడే సెట్ ' చేసినట్టు అనిపించింది. ఒక్కటంటే ఒక్క బిట్టు లేదు. OMR షీట్ యే ఆకాశం, అందులో సర్కిల్స్ యే చుక్కలుగా కనిపించాయి. అయిపోయానురోయ్...............అనుకున్నా.

ఆ రోజు తిన్నంత ఖంగు ( పేపర్ భాషలో ) జీవితంలో ఎప్పుడూ తినలేదు. రిజల్ట్స్ వచ్చేవరకు న్యూస్ పేపర్ జోలికి పోలేదు. చంద్రబాబు పైన విపరీతమైన కోపం వచ్చింది. కొన్ని నెలల తరువాత ట్రంక్ పెట్ట తవ్వకాల్లో ఆ ఆర్టికల్ కనిపించింది. ఈ సారి నిశితంగా అబ్జర్వ్ చేసి చూస్తే - " ఎంసెట్ క్వెషన్ పేపర్ తెలుగు అకాడెమి పుస్తకాల నుంచి ? " అని చివర్లో క్వెషన్ మార్క్ ఉండడం గమనించాను !!!

శభాష్ శభాష్ శభాష్ - 5

ఈ సంఘటన ఒక అనామకుడి జీవితంలో జరిగినది. కథానాయకుడి పేరు కొన్ని సాంకేతిక కారణాల వల్ల ఇవ్వడం లేదు.

ఈడు ఏకాకిగా 1st  ఫ్లోర్ లో ఒక పోర్షన్‌లో అద్దెకు వుంటున్నాడు. ఈడి పక్కన పోర్షన్‌లో ఇంకో ఏకాకి ఉంటున్నాడు. ఇతనిని అనామకుడు++ అనుకోవచ్చు. ఇలా ఈ దో-కాకుల వల్ల ఆ ఇంటి ఓనర్‌కు రెంటు బాగా గిట్టుబాటు  అవుతోంది. అలా వుండగా ఒక రోజు మన వాడు House Rent Allowance క్లెయిమ్ చెయ్యడం కోసం ఓనర్ ఆంటీని ఆఫీస్‌లో OC గా ఇచ్చే మేరీ గోల్డ్ పసుపు పచ్చ గడ్డి బిస్కట్స్ రెండు ఇచ్చి సాంప్రదాయ బద్ధంగా సంప్రదించాడు.

ఏంటి బాబు విషయం అని ఆంటి అడిగితే, "మరేం లేదు ఆంటి House రెంటు కడుతున్నామని ఆఫీస్‌లో సబ్‌మిట్ చేస్తే ట్యాక్స్ సేవ్ అవుతుంది. అందుకోసం అంకుల్ సంతకం కావాలి...." అనగానే, అంకుల్ ఊర్లో లేడు బాబు అని ఆంటి చెప్పింది. ' పర్లేదు ఆంటి సంతకం అంటే ఎగ్జాక్ట్లీ సంతకం కాదు, సంతకం లాంటిది అయినా పర్లేదు. అంకుల్ పేరు రాస్తే చాలు. బై ద వే అంకుల్ పేరు ???" అని ఈడు అడిగాడు. ఆంటి తెగ సిగ్గు పడి సాయంత్రం మా చింటుగాడు ఉంటాడు వాడిని అడుగు అంది. 

వామ్మో నీ సిగ్గుని శీను వైట్ల కామెడి సీన్‌లకు వాడుకోనూ....అనుకుని అస్సలు విషయం నాంచడం వేస్టని, "ఆంటి మరి నేను 5000 రెంట్ కడుతున్నా కదా ఎక్కువ ట్యాక్స్ సేవ్ కావడం కోసం 10000 అని క్లెయిం చేస్తున్నా పర్లే.....................దా ? అని ఈడు అనేంతలో, " ఆ ఇంటికి 10000 రెంట్ అంటే, 10000 అంటే ఏంటో తెలిసిన ఎవడూ నమ్మడు. మాకెందుకు బాబు ఆ రిస్కులు. వెరిఫికేషన్‌కు వస్తే కష్టం" అంది. ఏం కాదు ఇది ఫార్మాలిటీ అని ఎంత కన్విన్స్ చేసినా ఆంటి ఒప్పుకోకపోవడంతో, "ఐతే ఒక పని చెయ్యండి ఇన్స్పెక్షన్ వాళ్లు వస్తే 1st ఫ్లోర్ రెండు పోర్షన్స్‌లో నేనే ఉంటున్నా అని చెప్పండి" అన్నాడు. ఆంటి కొంచం షాక్ అయ్యింది. నో చెప్పలేక పోయింది. కొంచం ఆలోచించాక ఆంటి బల్బ్ ఎలిగింది. "మరి నీ పక్కన పోర్షన్‌లో ఉండే అతను కూడా HRA సబ్‌మిట్ చెయ్యాలి కదా అతనికి ఇన్స్పెక్షన్‌కు వస్తే ? " అంది. ఈ సారి వీడికి కౌంటర్ పడడంతో ఈడు ఆలోచనలో, ఆంటి ఆనందంలో పడ్డారు.

మనవాడు త్వరగా కోలుకుని, " అతని పోర్షన్, నా పోర్షన్ రెండిటిలోనూ అతనే ఉంటున్నాడని చెప్పండి. మేము ఇద్దరం వేరే వేరే కంపెనీస్ కాబట్టి ఒకేసారి ఇన్స్పెక్షన్‌కు రారాంటి. నా గురించి అడిగితే రెండూ నావే అని చెప్పండి. అతని గురించి వస్తే రెండూ తనవే అని చెప్పండి. మ్యాటర్ సాల్వ్, మ్యాటర్ సాల్వ్, మ్యాటర్ సాల్వ్ " అని చెప్పడంతో ఆంటి డెడ్ లాక్ అయ్యి ఒప్పుకుంది !!!

ఈ అవిడియాకు భలే ఎగ్జైట్ అయ్యాడు శంకర్. తనకు ఎగ్జైట్మెంట్ వచ్చినా, ఏడుపు వచ్చినా ఆపడం కష్టం. సగటు భారతీయ మహిళకన్నా ఎక్కువ emoticons చూపిస్తాడు. తన జీవితంలో ఈ మాత్రం అవిడియా వచ్చి, చాలా రోజులయ్యింది. అర్ధరాత్రి అయినా ఫేస్‌లో కల కలర్‌ఫుల్‌గా కనపడుతోంది. తనలో తానే ఆలోచించుకుంటూ మధ్య మధ్యలో 'వావ్, సూపర్ ' అనుకుంటుంటే సుకుమార్‌కి ఏమీ అర్థంకాలేదు. సినిమా హాంగ్ ఒవర్‌లో వున్నాడనుకున్నాడు. కాని శంకర్ మాత్రం తన పక్కన ఇంకోడున్నాడు అన్న విషయమే మర్చిపోయాడు.

తనకు ముందు నుంచి టీచింగ్ అంటే ఇష్టం. కాలేజ్ రోజుల్లో ఒక క్లాస్ సెమినార్ తర్వాత లెక్చరర్ వచ్చి, 'బహుశా నేను చెప్పినా ఇంత బాగా చెప్పేవాడిని కాదేమో, కీప్ ఇట్ అప్' అన్న ప్రశంస తన లైఫ్‌లో పద్మశ్రీ అవార్డ్‌లా భావిస్తుంటాడు, శంకర్. తనది చదవడంలోనూ, టీచింగ్‌లోనూ భిన్న శైలి. 1500 పేజీలున్న A.K.Sawhney బుక్ ని 1.5 hrs లో చదివేసాడు. చదివెయ్యడం అంటే మొత్తం అవుపోసన పట్టడం కాదు. రేపటి పరీక్షకు నీ దగ్గర ఎంతుంది, నాకెంత అవసరం అన్నది తెలుసుకుని అంత వరకు మాత్రమే ATM నుంచి డబ్బులు డ్రా చేసుకున్నంత వీజీగా తీసేసుకునేవాడు.

ఇది నిజానికి కరెక్ట్ పద్ధతి కాదు. మార్కుల కోసం చదవడం, పరీక్ష అయిపోగానే ఇక పట్టించుకోకపోవడం సరికాదు. కాని మన ఎడ్యుకేషన్ సిస్టం ఇలాగే వుంది. చదువుకునే రోజుల్లో knowledge కన్నా knack ముఖ్యం. ఉద్యోగ వేటలో knAkతో పాటు, నాలుక ముఖ్యం. పరీక్షల్లో ఇంపార్టంట్ చాప్టర్ కాదని తెలిస్తే మహాత్మా గాంధీ పాఠం అయినా మూడో తరగతి పిల్లాడు నిర్దయగా ఇగ్నోర్ చేసే రోజులు మనవి. అందుకే శంకర్ కూడా ప్రాక్టికల్‌గా వుండాలనుకున్నాడు.

ప్రజలకు ఏమి కావాలి, తను ఏమి ఇవ్వగలడు అని ఆలోచిస్తున్నాడు. అస్సలు ప్రజలు ఎందుకు ఒక గురువుని ఆశ్రయిస్తున్నారు ? 20 ఏండ్ల వయసొచ్చాకా ఒక లెక్చరర్ అవసరం లేకుండానే ఎటువంటి సబ్జెక్ట్‌నైనా నేర్చుకునే మెచ్యురిటీ వుంటుంది. కానీ వేల మంది ఇలా కోచింగ్ సెంటర్స్‌కు ఎందుకు వస్తారు ? అన్న ప్రశ్నకు సమాధానం కాసేపటికి తనకే తెలిసింది. అందరికీ ఇన్స్టంట్ కాఫీలా పెద్దగా శ్రమ లేకుండానే ఎంత కావాలో అంతే తెలుసుకోగలగాలి అన్న కుతూహలం ఎక్కువ. ఈ రోజుల్లో అబ్బాయిలందరూ ఇడియట్ సినిమాలో రవి తేజలా ఉండాలనుకుంటరు. రెక్‌లెస్‌గా ఉంటునే కష్టపడకుండానే బాగా మార్కులు రావాలి, మంచి ఉద్యోగం కావాలి, అందులో పని అస్సలు ఉండకూడదు, ఏమి చెయ్యకుండానే వేలకు వేలు కంపెనీ నుంచి దోచేసుకోవాలి....ఇలాంటి సినిమాటిక్ స్వర్గం యొక్క ద్వారాలకు సున్నం కొట్టే వాళ్ళు అమీర్‌పేట్ ఇన్స్టిట్యుట్స్‌లో వుంటారనే వారిని వెంటపడుతున్నారు అని అర్థమయ్యింది.

ఈ విషయంలో క్లారిటీ వచ్చాక శంకర్ మొహంలో ఇంకా వెలుగు వచ్చింది. తను పరీక్షల్లో వాడే ట్రిక్స్, ఇంకా రక రకాలా సిట్యుఏషన్స్‌లో తెలుసుకున్న స్టడీ టెక్నిక్స్ అన్నీ వాడితే వండర్‌ఫుల్‌గా కోర్స్ ప్రిపేర్ చెయ్యొచ్చు అనిపించింది.

మేనేజ్‌మెంట్ సైన్స్ ఎగ్జాం అప్పుడు ఒక గంటలో 3 పేజీల సిక్రెట్ కోడ్ నోట్స్ వ్రాసుకుని, ఎగ్జాంలో 30 పేజీల అడిషనల్స్ నింపేసిన విషయం గుర్తొచ్చి నవ్వుకున్నాడు. ప్రతీ క్లాస్‌లో ఒకరిద్దరిన్నా తప్పక ఫాలో అయ్యే టెక్నిక్:

చ్యాప్టర్‌లో వున్న ఇంపార్టంట్ పాయింట్స్‌ని అత్యంత బ్రీఫ్‌గా వ్రాసుకుని ఆ పాయింట్స్ గుర్తునేలా వాటినుంచి ఒక ఆల్ఫాబెట్‌ను తీసుకుని, మిగతా పాయింట్స్ నుంచి కూడా ఇలా ఒక్కొక్క అక్షరం తీసుకుని 'CHIRANJEEVI' లాంటీ బాగా గుర్తుండే పేరుతో ఒక ఆర్డర్‌లో పెట్టి ఇప్పుడు ఒక్కొక్క అక్షరానికి దానికి సంబందించిన పాయింట్‌ని మననం చేసుకుంటూ మెధడనే బ్రీఫ్ కేస్‌లో పడేస్తే ఎగ్జాం లో జాం జాం అని పెన్ దూసుకెలిపోతుంది.
ఈ టెక్నిక్‌ను యూజ్ చేసే శంకర్ మార్కులు బాగా సంపాదించేవాడు. ఇది కచ్చితంగా వర్క్ అవుట్ అవుతుంది అని తన నమ్మకం.

నెక్స్ట్ ఎవరో చెప్పగా విన్న ఎగ్జాంపుల్ గుర్తొచ్చింది శంకర్‌కు:

ఒక సారి ఒక మాస్టారు 'SWOT' అనాలిసిస్ గురించి చెబుతూ

S - Strength

W - Weakness

O - Opportunity

T - Threat
అని చెప్పాల్సిన విషయాన్ని, ఇలా మాములుగా చెబితే క్లాస్ అవ్వగానే సగం మంది మర్చిపోతారని సదరు మాస్టరు గారు దీనికి మసాలా ఆడ్ చేసి దానిని అందరూ గుర్తుంచుకునేలా:
- నీ భార్య నీ Strength
- నీ పక్కింటోడి భార్య నీ Weakness
- నీ పక్కింటోడు ఇంట్లో లేకుంటే నీకు Opportunity
- నువ్వు ఇంట్లో లేకుంటే నీకు Threat

ఇలా చెప్పారంట. అంతే క్లాస్‌లో నవ్వులే నవ్వులు, కెవ్వులే కెవ్వులు. ఇది విన్న వారు బహుశా జీవితంలోనే SWOT అంటే మర్చిపోరేమో.
శంకర్ కూడ మర్చిపోలేదు. మరీ ఇలా కాకపోయినా, సబ్జెక్ట్లోని మ్యాటర్‌ను రియల్ లైఫ్ తో కామేడిగా లింక్ చేస్తే బాగా గుర్తుంటుంది అనిపించింది.

ఇది తలుచుకుంటుండగానే టెంత్ క్లాస్‌లో శంకర్ వెళ్ళిన ట్యూషన్ గుర్తొచ్చింది. వాళ్ళు ఇలాంటి టెక్నిక్స్ చాలా చెప్పేవారు. ముఖ్యంగా ప్రతి మ్యాథ్స్ ప్రోబ్లం పైన 1995,1997,1998 ఇలా యే యే సంవత్సరాల్లో ఆ ప్రోబ్లం పరీక్షల్లో వచ్చిందో చెప్పేవారు. ఎక్కువ సార్లు రిపీట్ అయిన ప్రోబ్లం పైన సహజంగానే చాలా మంది విద్యార్థులు ఇంటరెస్ట్ చూపించేవారు. మాస్టారు, ఇది చాలా ఇంపార్టంట్ ప్రోబ్లం అని చెప్పినా చాలా మంది స్టూడెంట్స్ పట్టించుకోరు కానీ ఇలా చెప్తే ఆటోమాటిక్‌గా ఇంటరెస్ట్ వస్తుంది అని వారు వాడిన విధానం అప్పట్లో శంకర్ వాళ్ళకు ఆక్సిజన్ మరియూ హైడ్రోజన్. అందుకేనేమో మంచినీళ్ళ ప్రాయంగా అందరూ మ్యాథ్స్‌లో కుమ్మేసేవారు. ఇదే టెక్నిక్‌ను సాఫ్ట్‌వేర్ కోర్సెస్‌లో వాడొచ్చు అనిపించింది శంకర్‌కు. రక రకాల కంపెనీల ఇంటర్వ్యూల్లో చాలా ప్రశ్నలు రిపీట్ అవుతుంటాయి. సో కోర్స్ లో ఇలా ఆ కంపెని పేర్లు చెప్పి ప్రోబ్లం ఎక్స్‌ప్లెయిన్ చేస్తే నిద్రపోయేవాడుకూడా ఆవులింతలు ఆపి అవురావురమంటూ వింటాడు.

శంకర్ ఇంకో విషయం గమనించాడు. మన ఆంధ్రలో స్టూడెంట్స్ అందరూ కాలేజ్‌లో మాటాడేది తెలుగులోనే, చదివేటప్పుడు, ఫ్రెండ్స్‌తో సందేహాలు క్లారిఫై చేసుకునేటప్పుడు చాలా కాజువల్‌గా తెలుగులో మాటాడుకుంటారు. అలా వుంటేనే వాళ్ళకు త్వరగా సులభంగా అర్థమవుతుంది. కాని సెమినార్లప్పుడు మాత్రం డయాస్ ఎక్కగానే ఇంగ్లిష్‌లో చెప్పాల్సి వస్తుంది. అలాగే ఇంగ్లిష్‌లో క్లాస్ చెప్పకుంటే చీప్‌గా వుంటుంది అని లెక్చలర్లు అందరు ఇంగ్లిష్‌లోనే క్లాస్ చెప్తారు. కోచింగ్ సెంటర్స్‌లో కూడా ఇంగ్లిష్‌లో చెప్పకపోతే ఆ భాష కూడా రాదనుకుంటరేమో అని భయపడి అంత కంఫర్టబిలిటి లేకపోయినా అందులోనే చెప్పాడానికి ట్రై చేసి స్టూడేంట్స్‌కి సబ్జెక్ట్‌ని ఇంకా క్లిష్టంగా మారుస్తుంటారు. ఒక రకంగా ఇంగ్లిష్‌లో చెప్పడం వల్ల స్టూడెంట్స్‌కు చాలా ఉపయోగం. ఉద్యోగంలో చేరిన తర్వాత ఈ నాలెడ్జ్‌ని యూజ్ చేసే టైంలో అది హెల్ప్ అవుతుంది. కాని నేర్చుకునే విషయం పైనే ఎఫెక్ట్ పడుతుంది అన్నప్పుడు ఇంగ్లిష్‌లో ఎక్స్‌ప్లెయిన్ చెయ్యాల్సిన అవసరం లేదనిపించింది శంకర్‌కు. రోజులో 90% సాతం తెలుగులో మాట్లాడున్నప్పుడు ఆ భాషకే బుర్ర బాగా బదులిస్తుంది అనిపించింది. ఈ జెనరేషన్ లాంగ్వేజ్ అయిన తెలుగు+ఇంగ్లిష్‌ను కలిపి చెప్తే బావుంటుందనుకున్నాడు. ఫ్రెండ్స్‌తో సరదాగా ఎలా టింగ్లిష్‌లో మాటాడుతాడో అలానే క్లాస్ సెషన్లో చెప్పాలనుకున్నాడు.

ఇలాంటి టెక్నిక్‌లన్నీ వాడితే కోర్స్ బ్రహ్మాండంగా వస్తుందని కాన్‌ఫిడెన్స్ వచ్చింది. శంకర్ రెండేల్ల నుంచి జాబ్ చేస్తూ మధన పడుతున్న విషయాల్లో ఇది కూడా ఒకటి: ఇక్కడ సంపాదిస్తున్న నాలెడ్జ్‌ని కంపెనీకే కాకుండా ఎలా ఉపయోగించుకోవచ్చా అనీ. మొదట్లో అమీర్‌పేట్‌లో ఇన్స్టిట్యూట్స్‌లోనే పార్ట్ టైం లెక్చరర్‌గా జాయిన్ అవుదామనుకున్నాడు. కాని ఒకే క్లాస్‌ని చెప్పిందే చెప్పి తనకు తనే బోర్ గా ఫీల్ అయ్యే చాన్సెస్ వున్నాయని నచ్చలేదు తనకు. పైగా టైమింగ్స్ ప్రోబ్లం కూడా వుండి ఆ అవిడియా డ్రాప్ చేసుకున్నాడు.

ఇప్పుడు అమీర్‌పేట్ పై ఉన్న క్రేజ్ చూసాక, వి.సి.డి/డి.వి.డి అవిడియా వచ్చాక తనలో కొత్త ఉత్సాహం వచ్చింది. ఇలా సి.డి లో కోచింగ్ క్లాస్సెస్ తేవడం వల్ల ఉపయోగాలు ఏంటి అన్న పాయింట్ పైన దృష్టి పెట్టాడు. అంతలోనే తన ఇల్లు రాగానే సుకుమార్‌ని తీసుకుని లోనికి వెళ్లాడు. వెంటనే పేపర్, పెన్ తీసుకుని పాజిటివ్ పాయింట్స్ అన్నీ వ్రాయడం మొదలెట్టాడు.
1. దిల్‌సుఖ్‌నగర్, పఠాన్ చెరువు లాంటి ఏరియాస్ నుంచి కూడ కేవలం ఒక గంట క్లాస్ కోసం 3-4 గంటలు ప్రయాణం చేస్తున్నవారు ఎందరో వున్నారు. రోజుకి గంట సెపే క్లాస్ వుంటుంది కాబట్టి కోర్స్ పూర్తి అవ్వడానికి 1-3 నెలలు పడుతుంది. వాళ్ళందరికి ఇలాంటి సి.డిలు దొరికితే జర్నీ శ్రమ తగ్గుతుంది, త్వరగా నేర్చుకునే వీలుంటుంది.

2. ప్రతి ఇంట్లో ఇప్పుడు విసిడి/డివిడి ప్లేయర్ వుంటోంది. సో ఇంట్లోనే క్లాస్ ఈజీగా అటెండ్ అవ్వొచ్చు.

3. ఒక కోర్స్‌లో జాయిన్ అయిన వాళ్ళు ఒకే సారి ఒక చాప్టర్ వినే సౌలబ్యం వుంది. ఒక వేల క్లాస్ మిస్స్ అయినా, రిపీటెడ్‌గా వినాలన్నా కుదరదు. సి.డి ల వల్ల ఈ ప్రోబ్లం వుండదు. తమకు నచ్చినప్పుడు/నచ్చినన్ని సార్లు చూసుకోవచ్చు.

4. ఈ రోజుల్లో హ్యాండీ కామ్‌తో షూట్ చేసి, ఎడిటింగ్ చేసి వి.సి.డి/డి.వి.డి లో తేవడం చాలా సులభం. ఎవరి మీదా డిపెండ్ అవ్వకుండా ఒకరిద్దరు చేసుకోదగ్గ పని. చాలా తక్కువ ఖర్చుతో మాస్టర్/మెయిన్ కాపి తయారుచెయ్యొచ్చు. తన ఆఫీస్ వర్క్ డిస్టర్బ్ కాకుండా ఫ్రీ టైంలోనే ఇదంతా చెయ్యొచ్చు.

5. ఒక్క సారి కష్టపడి కోర్స్ ప్రెపేర్ చేసి, ఒక బోర్ద్ పైన తన రూంలోనే ఎక్స్‌ప్లెయిన్ చేస్తూ ఉండగా, షూట్ చేస్తే సరిపోతుంది. మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పే శ్రమ ఉండదు.

6. హైదరబాద్‌కు రాలేని, ఇంకా ఇంజినీరింగ్ చదువుతున్న వారు రాష్ట్రవ్యాప్తంగా వేలల్లో వున్నారు వారందరికి హెల్ప్ అవుతుంది.

7. సినిమా సి.డిలు రిలీజ్ చేసే కంపెనీతో అగ్రిమెంట్ చేసుకుంటే వాల్లే కాపీలు ప్రింట్ చేసి స్టేట్ మొత్తం మర్కెటింగ్ చేసేయ్యగలరు.
ఈ రోజుల్లో ప్రతీ వీధిలో సినిమా వి.సి.డి షాప్‌లు వుంటున్నాయి. అక్కడే ఈ వి.సి.డిలు కుడా పెట్టొచ్చు.

8. శంకర్‌కు తెలిసిన బాగా స్టఫ్ వున్న ఫ్రెండ్స్ చాలా మంది బెంగుళురు, హైదెరాబాద్‌లల్లో వివిధ కంపెనీల్లో రక రకాలా టెక్నాలజీల్లో వర్క్ చేస్తున్నారు. సో తన ఫర్స్ట్ అటెంప్ట్ క్లిక్ ఐతే ఈ ఫ్రెండ్స్ తో తన ఫార్మాట్‌లో చెప్పించి ఇంకా ఎక్కువ కోర్సెస్‌కు వి.సి.డీలు చెయ్యొచ్చు. ఇది కూడా క్లిక్ ఐతే స్కూల్ లెవెల్ నుంచి టీచర్ అవసరం ఉన్న ప్రతీ చోటా వి.సి.డిలు తేవొచ్చు. దీన్నే ఒక పెద్ద బిజినెస్‌గా మార్చొచ్చు.

9. తక్కువ మార్జిన్ ఇన్‌కమ్ ఎక్స్‌పెక్ట్ చేస్తే పైరసీ కూడ వుండదు.

బాబొయ్ చాలా విషయమే వుంది ఈ అవిడియాలో అనుకున్నాడు. చాలా సేపటి నుంచి శంకర్ నే గమనిస్తున్న సుకుమార్‌ని తను ఇప్పుడు చూసి, సారీ చెప్పి ఈ స్టోరీ మొత్తం చెప్పాడు. సుకుమార్ కుడా ఐడియా బావుంది, కాని ప్రాక్టికల్‌గా చాలా ప్రోబ్లంస్ వుండొచ్చు అన్నాడు.

సుకుమార్‌తో డిస్కస్ చేస్తూ నెగటివ్ పాయింట్స్ వ్రాయడం స్టార్ట్ చేసాడు, శంకర్:

1. హ్యాండీ కాంతో వచ్చే క్వాలిటి 5 మినిట్స్ చూడడానికి OK కాని గంటలు గంటలు చూడాలంటే ఎవరికైనా ఇబ్బందే.

2. ఎవరికన్నా కష్టంగా దొరికే వాటిపైనే క్రేజ్ ఎక్కువ. ఏదన్నా ఇన్స్టిట్యుట్‌లో చెప్పే విషయం శూన్యం అని తెలిసినా గంటలు గంటలు ప్రయాణం చేసి గుంపులో తోసుకుంటూ, ఇలా రక రకాల కష్టాలు పడి క్లాస్ వింటే వచ్చే కిక్, ఆరెసుకుని పడుకుని సినిమా చుస్తున్నట్టు చూస్తే రాదు అని చాలా మంది స్టూడెంట్స్ ఫీల్ అవ్వొచ్చు.

ఇంత కంటే ఎక్కువ నెగిటివ్ పాయింట్స్ ఆ టైంకి తట్టకపోవడంతో శంకర్‌కు ఇది వర్క్ అవుట్ అవుతుంది అనిపించింది. హ్యాండీ కాంతోనే తన మొదటి కోర్స్ తీసి, రెస్పాన్స్ బావుంటే నెక్స్ట్ కోర్సెస్‌కు హై డెఫినిషన్ కెమెరా వాడొచ్చు అనుకున్నాడు. రెండో నెగటివ్ పాయింట్ నిజమే అయినా ఇలాంటి వాటి అవసరం నిజాంగా వున్న వాళ్లకన్న ఇది ఉపయోగపడుతుందని, ఎలాగో చాలా తక్కువ బడ్జెట్‌తో చెయ్యొచ్చు కాబట్టి ట్రై చెద్దాం అని శంకర్ డిసైడ్ అయ్యాడు. సుకుమార్ మాత్రం బాగా ఆలోచించి ఇందులో దిగమని సలహా ఇచ్చి బెంగుళురు వెళ్లిపోయాడు.

తనంత కాంఫిడెంట్‌గా సుకుమార్ కనిపించకపోవడంతో ఇందులో ఇంకేమైనా ప్రోబ్లెంస్ వస్తాయా అని ఆలోచిస్తుంటే శంకర్‌కు ఒక పాయింట్ తట్టింది. "మరి ఇంత వరకు ఎవరు ఇలా వి.సి.డి/డి.వీ.డీల్లో కోర్సెస్ తేలేదా ? ఒక వేల తెస్తే ఎందుకు క్లిక్ అవ్వలేదు ? అన్న ప్రశ్నలు వచ్చాయి. కొందరు కలీగ్స్ తో కనుక్కుంటే, సికెందరాబాద్‌లో ఇలానే ఎవరో చేస్తున్నారని ఓ మాదిరి రెస్పాన్స్ వుందని తెలిసింది. ఒక రోజు అనుకోకుండా అమీర్‌పేట్ ఎదురుగా విశాలాంద్రా బుక్ హౌజ్ వాళ్ళు బుక్ స్టాల్ల్ పెడితే శంకర్ కాజువల్‌గా అందులో బుక్స్ చూడడం స్టార్ట్ చేసాడు, అప్పుడు అక్కడ ఒక కంపెని వి.సి.డి లు చూసాడు, LKG rhymes నుంచి రకరకాలా సబ్జెక్ట్స్ పైన వి.సీ.డీలు రీలీజ్ చేసారు ఆ కంపెని వాళ్ళు. వాటి సేల్స్ గురించి వాకబు చేస్తే చాలా డల్‌గా వున్నాయని తెలిసింది. ఈ సంఘటనలతో కాస్త నిరుత్సాహంలో, బాగా కన్‌ఫ్యూజన్‌లో పడ్డాడు శంకర్.

వాళ్ళ అటెంప్ట్స్ ఎందుకు ఫెయిల్ అయ్యాయా అని ఇంకొంచం రీసేర్చ్ చేసాడు,

1. కోర్స్‌లో యే స్పెషాలిటీ లేదు.

2. ధర చాలా ఎక్కువ.

ఈ రెండు ప్రధాన కారణాలు అని అర్థమయ్యాయి. తన ప్లాన్ పరంగా వెళితే ఈ సమస్యలను ఈజీగా క్రాస్ చెయ్యొచ్చు అనిపించింది. పైగా పెద్ద కాంపీటిటర్స్ లేకపోవడం కలిసొచ్చే అంశంలా తోచింది. ఎలాగైనా ఒకసారి ట్రై చేద్దాం అనుకున్నాడు.

ఇక మొదలెత్తడమే తరువాయి అనుకుని, కోర్స్ మెటీరియల్ ప్రిపేర్ చేసుకునే పనిలో పడ్డాడు శంకర్. కాని అప్పుడే పిడుగులా రిసెషన్/ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఆర్థిక సంక్షోభం వచ్చింది. చూస్తుండగానే వేడి వేడి జిలేబీలాగా ఉండే అమీర్‌పేట్ కాస్తా జింబాబ్వేలా తయారయ్యింది. తను కల కన్నది ఇంకో యాంగిల్లో నిజమయ్యి యెవరికీ ఉపయోగం కలగకుండా మైత్రివనం వీధి కల తప్పింది. ఇన్స్టిట్యూట్స్ మరియూ చుట్టూ వుండే హాస్టల్స్ చాలా అవిరయిపోయాయి. కోర్స్ల కోసం సిటీకి వచ్చిన వేల మంది తిరుగుముఖం పట్టారు.

సరిగ్గా తను స్టార్ట్ చేద్దాం అనుకునేటప్పుడే ఇలా జరగడం శంకర్‌కు పెద్ద షాక్. టవున్‌లల్లో వుండే స్టూడెంట్స్‌కైనా ఉపయోగపడుతుంది కాబట్టి ప్రొసీడ్ అవ్వాలని అనుకున్నా, అందరికీ సాఫ్ట్‌వేర్ ఫీల్డ్ పై నిరాసక్తత పెరుగుతుండడంతో రాంగ్ టైమింగ్ అవుతుంది అని ఆగిపోయాడు. ఈ అవిడియాను విత్ హోల్డ్‌లో పెట్టి ఇంకేదన్నా చేద్దాం అని మళ్ళీ కొత్త ఐడియాల వేటలో పడ్డాడు....శంకర్

(ఇంకా వుంది)

ఛీ నా బతుకు - 6

2004 లో CAT కోచింగ్ కోసం TIME ఇన్స్టిట్యూట్‌లో జాయిన్ అవ్వాలని హైదరాబాద్ వచ్చాను. సిటి గురించి ఏమీ తెలియదు. TIME ఇన్స్టిట్యూట్ డీటెయిల్స్ కనుక్కుందామని వాళ్లకు ఫోన్ చేసాను. ఎవరో అమ్మాయి, కౌన్సలర్ అనుకుంటా లిఫ్ట్ చేసింది. నాకు సరిగ్గా వినపడకపోవడంతో ( అంటే జనరల్‌గా కాదు అటువైపు చాలా గోల గోలగా వున్నింది అందువల్ల ) తను చెప్పేది అర్థం కాకపోవడంతో మళ్ళీ మళ్ళీ అడగాల్సి వచ్చింది. ఆ అమ్మాయికి విసుగొచ్చి B ఫర్ Bombay, C ఫర్ Chennai............అని ఇలా ఆ అడ్రెస్‌లోని డీటెయిల్స్ చెప్తోంది, నాకు ఏమీ అర్థం కాక, " నో నో ఐ వాంట్ సీట్ ఇన్ హైదరాబాద్....H...H ఫర్ Hyderabad " అని చెప్పాను. అంతే ఆ అమ్మాయి ఫోన్ రిసీవర్ పక్కన పెట్టేసి తన కలీగ్స్ అందరితో, వీడెవడో B ఫర్ Bombay అని అడ్రెస్ రాసుకోవడంలో హెల్ప్ చేస్తోంటే...హైదరాబాద్‌లో సీట్ కావాలి, బాంబేలో కాదు అని అంటున్నాడు, అనగానే ఆ బ్యాచ్ బ్యాచ్ అంతా దొర్లి దొర్లి నవ్వుతున్నారు. నాకు ఆ కాల్ ఫినిష్ అయినా 10 నిమిషాలకుగానీ అస్సలు మ్యాటర్ అర్థం కాలేదు !!!

శభాష్ శభాష్ శభాష్ - 4

బి.టెక్‌లో మా HOD చాలా స్ట్రిక్ట్‌గా వుండేవాడు. మిని ప్రాజెక్ట్స్ చెయ్యాలని కొత్త రూల్ పెట్టాడు. ఆ లైట్‌లే ఇలాంటివి చాలా చెప్తారు, మళ్ళీ ఎగ్జామ్స్ బిజీలో పడితే గాలికి వదిలేస్తారు, ఎన్ని చూడలేదు అని మా ల్యాబ్ టీం ఆఫ్ 4 లైట్ తీసుకున్నాం.
కానీ మా HOD ఎన్నడూలేనిది మిని ప్రాజెక్ట్స్ విషయం మాత్రం రెగ్యులర్‌గా మా క్లాస్‌కు గుర్తుచేస్తూ వస్తున్నాడు. ఒక సారి సీరియస్ అయ్యి ఏంటి ఎవ్వరూ పట్టించుకోవట్లేదు...ఖబర్దార్ అని లైట్ వార్నింగ్ ఇచ్చి, రెండు రోజుల్లో నాకు మీరు చెయ్యబోయే ప్రాజెక్ట్ టైటిల్-సినాప్సిస్ ఇవ్వాలి అని చెప్పి వెళ్లిపోయాడు.
మా ల్యాబ్ టీం వాళ్లు కాస్త ఖంగారుపడితే మై హూ నా అని, లైట్ తీసుకొండ్రా...ఏమి కాదు, అన్నా. కాని మిగతా క్లాస్ అంతా హెవీ్‌గా తీసుకుని దబ దబా సబ్‌మిట్ చేసేసారు. అవ్వన్నీ నాకే ఇచ్చారు యాజ్ ఏ CR. నేనే తీసుకెళ్లి సబ్‌మిట్ చెయ్యాలి. నేనే ప్రెపేర్ చెయ్యలేదు అంటే
శాల్తీ లేచిపోయే ఛ్యాన్స్ వుందని, అప్పటికప్పుడు ఏం ప్రాజెక్ట్ చేద్దామా అని అలోచిస్తుంటే, ఆ రోజు మా కాలేజ్ దగ్గర్లో వున్న టౌన్‌లో ఒక కాకా హోటల్ ఎంట్రన్స్ దగ్గర డెకరేషన్ కోసం డిస్కో లైట్స్ పెట్టారు. "ఈ పేటకు నేనే మేస్త్రీ............" అన్న సాంగ్ తో సింక్ అయ్యేలా వస్తున్నింది. మా టీమ్‌మేట్ నాతో, " రేయ్ రేపు సబ్‌మిట్ చెయ్యాలి, లేకపోతే అయిపోతాం " అంటే, "అవును నేనూ అదే ఆలోచిస్తున్నా ఏం పెడదామా అని......????" అని అనుకుంటుంటే వెంటనే తట్టింది, ఈ డిస్కో లైట్స్ ప్రాజెక్టే పెడదాం అన్నాను. వాడు తెగ నవ్వాడు. కామెడీగా అంటున్నా అనుకున్నాడు. మరుసటి రోజు డిస్కో లైట్స్ ప్రాజెక్టే టైటిల్ చాలా పోష్‌గా పెట్టి సబ్‌మిట్ చేసాను.
తర్వాత HOD బిజీ అయిపోయి అవి అస్సలు చూడనేలేదు. "I know...I know" అనుకుని మా టీమ్‌మేట్స్ దగ్గర గర్వంగా చెప్పుకున్నా. డిస్కో లైట్స్ ప్రాజెక్ట్ ఏంట్రా ??? అని మా బ్యాచ్ వాళ్లు మొదట
షాక్ అయినా, అహే అస్సలు ప్రాజెక్ట్ చేస్తే కదరా...!!! అని చెప్పి కన్విన్స్ చేసా.

అలా జరుగుతుండగా ఒకసారి ఒక రీజన్ వల్ల మా HODకు మా క్లాస్ పైన భలే కోపం వచ్చింది. ఈళ్లకు బుద్ధి చెప్పాలి అని, " అవునూ మిని ప్రజెక్ట్స్ గురించి చెప్పి మూడు నెలలు అయ్యింది. అస్సలు అవి ఎమయ్యాయి ? వన్ వీక్‌లో ప్రెజెంటేషన్ ఇవ్వాలి లేకపోతే అయిపోతారు " అని ఈసారి సివియర్‌గా చెప్పి వెళ్లిపోయాడు. చచ్చాం రోయ్...అని మా టీమ్ వాళ్లు అన్నారు. నేను కూడా మా HOD కోపం చూసి ఖంగారు పడ్డా. మిగత టీమ్ వాళ్లు అందరూ కొద్దో గొప్పో అప్పటికే ఫినిష్ చేసారు. స్మోక్ డిటెక్టర్....ఇలా చాలా ప్రొఫెషనల్‌గా ఉన్నాయి. మాకు అస్సలు అలాంటివి చేసే టైం ఇంక అస్సలు లేదు. ఆల్రెడీ టైటిల్ సబ్‌మిట్ చేసాం కాబట్టి మళ్ళీ మార్చాలన్నా ఇరుక్కునే ఛ్యాన్సెస్ వున్నాయని అదే చేద్దామని టీమ్‌మేట్స్‌కు చెప్పా. వాళ్లు వద్దు, వద్దు అన్నా ఐ విల్ హ్యాండిల్ అని చెప్పి ఏదో ధైర్యం చెప్పా కానీ లోలోపల నాక్కూడా భయం మొదలయ్యింది.

ఒక టీమ్‌మేట్‌కు సోల్డరింగ్ ఐడియా వుండడంతో LEDs (చిన్న లైట్స్)తో, బ్రెడ్ బోర్డ్ పైన లైన్‌గా అవి పెట్టి సోల్డరింగ్ చెయ్యమన్నాను. వాడు చేసాడు. నా ఐడియా అంతా C లాంగ్వేజ్‌లో ఒక ఫంక్షన్ ఉంది. దానికి ఒక వాల్యూ ఇస్తే అదే వాల్యూని ప్రింటర్ పోర్టుకు పంపిస్తుంది. అక్కడ ఈ LEDs బోర్డ్‌ని కనెక్ట్ చేస్తే ఆ వాల్యూ ప్రకారం లైట్స్ వెలుగుతుంటాయి, ఆఫ్ అవుతుంటాయి. అలా ఒక ప్రోగ్రాంలో రక రకాల వాల్యూస్ పంపేట్టు రాసా, అది రన్ చేస్తే లైట్స్ బాగానే డిస్కో లైట్స్‌లా వెలగడం వచ్చింది. ఇదే చూపిద్దాం అన్నాను. మా టీమ్‌మేట్స్ అంతా నా దిక్కు అదోలా చూసారు. నాకూ భయం వేసింది HOD ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటాడో అని. అమ్మో ఇదే చూపిస్తే చాలా రిస్క్ ఉందని, ఇంకేదన్నా చేసి కవర్ చెయ్యాలి, ఏం చెయ్యాలా అని టెన్షన్ పడ్డా.

ఇంకా ప్రాజెక్ట్ డీటెయిల్స్ అన్నీ డాక్యూమెంట్ చెయ్యాలి. ఆ వర్క్‌తో రాత్రి 12 అయ్యింది. మరుసటి రోజు ప్రెజెంటేషన్. మాదే మొదటి బ్యాచ్. HOD ముందు రన్ చేసి చూపించాలి. వామ్మో చాలా మూడింది అనుకున్నా. అప్పుడే పవర్ పోయింది. ఛ అనుకున్నా. మళ్ళీ కాసేపటికి వచ్చింది. సిస్టం రీస్టార్ట్ అవుతోంది....బీప్ సౌండ్ వచ్చింది...అంతే ఒక ఐడియా తట్టింది.

C లాంగ్వేజ్‌లోనే ఇంకో ఫంక్షన్ వుంది. దానికి ఒక వాల్యూ ఇస్తే దాని ప్రకారం బీప్ సౌండ్ స్పీకర్‌తో సౌండ్ వస్తుంది. దానితో, ' జ న గ ణ మ న ' సాంగ్‌ని కంపోజ్ చెయ్యడానికి ట్రై చేసాను. రక రకాల వాల్యూస్ ( ఫ్రీక్వెన్సీస్) పంపిస్తుంటే...' కుయ్ కుయ్...పం పం....పొయ్య్య్య్య్య్య్...'
ఇలా బీప్ సౌండ్సే వస్తున్నాయి. కానీ చాలా అటెన్షన్ పెట్టి వింటే కొంచం ' జ న గ ణ మ న ' లానే అనిపిస్తుంది. అప్పటికే 2-3 AM అయ్యింది. ఆ తరువాత మా కంప్యూటర్స్ బ్రాంచ్ ఫ్రెండ్ గాడిని నిద్ర లేపి Cలో గ్రాఫిక్స్‌లో నేషనల్ ఫ్లాగ్ తయారు చేసే టిప్స్ తీసుకుని నేషనల్ ఫ్లాగ్ చేసేసాం.

సో ఇప్పుడు మా ప్రాజెక్ట్ రన్ చేస్తే కంప్యూటర్ స్క్రీన్ పైన నేషనల్ ఫ్లాగ్ ( గాలికి ఊగుతున్న ఎఫెక్ట్ ) + ' జ న గ ణ మ న ' సాంగ్ ఆడియో ( విత్ కుయ్ కుయ్ బీప్ సౌండ్స్ ) + డిస్కో లైట్స్ ఇన్ సింక్ విత్ ద సాంగ్ వస్తుంది. ఇలా ప్రాజెక్ట్ రెడీ అయ్యింది.

నెక్స్ట్ డే ప్రెజెంటేషన్‌లో మొదటి బ్యాచ్ మాదే. ఎలా రీసీవ్ చేసుకుంటాడో అని, నాకు కాస్త టెన్షన్ గానే వుంది. ప్రాజెక్ట్ రన్ చేస్తే ఏమి వస్తుందో మా టీమ్‌మేట్స్‌కు కూడా తెలీదు. మొత్తానికి తెగ బిల్డప్ ఇచ్చి ఇంట్రో చెప్పాను. రన్ చేసాను. మా క్లాస్‌మేట్స్‌కి మైండ్ బ్లాక్ అయ్యింది. కుయ్ కుయ్ సౌండ్‌లేందో, డిస్కో లైట్స్ ఏందో........అని షాక్ అయ్యారు.
బీప్ సౌండ్ ఆడియో చాలా లో గా వుంటుంది. సో సైలెన్స్ ప్లీజ్ అని అందరినీ కామ్‌గా వుండమని చెప్పాడు, HOD. మళ్ళీ ప్లే చెయ్యి అన్నాడు. ఈ సారి ఆడియో వాల్యూం పెంచు అన్నాడు. సార్ అది సిస్టం ఇన్‌బిల్ట్ స్పీకర్, పెంచడం కుదరదు, మనమే అటెన్షన్ పెంచాలన్నాను. ok ok అని అందరూ అటెన్షన్ మోడ్ లోకి వచ్చారు. HOD నఖశిఖ పర్యంతమూ ఆ సౌండ్స్‌ను ఒంటబట్టించుకుని శబాషో...శబాష్ అని తెగ మెచ్చుకున్నాడు. మా టీమ్‌మేట్స్, క్లాస్‌మేట్స్ ఎక్స్‌ప్రెషన్స్ చూడాలి, అందరూ నా దిక్కు రక రకాలుగా చూసారు.
" దీన్ని ఇలానే బాగా డెవలప్ చెయ్యి, మనం కాలేజ్‌కు డిపార్ట్‌మెంట్ గిఫ్ట్‌గా ఇద్దాము, ఏదన్నా పెద్ద పెద్ద మీటింగ్స్ అప్పుడు యూజ్ చేసుకుంటారు ", అని HOD తెగ ఆనంద పడ్డాడు. ఆ తర్వాత పని ఉండి మిగతావారి ప్రాజెక్ట్స్ చూడకుండానే వెళ్లిపోయాడు. మొత్తానికి చాలా నారో ఎస్కేప్ !!!

ఛీ నా బతుకు - 5

మా ఫ్రెండ్‌గాడి కంపెనిలో వాళ్ల మేనేజర్ చాలా స్ట్రిక్ట్. ఇంటర్నెట్ యాక్సెస్...లాంటి విషయాల్లో చాలా రెస్ట్రిక్షన్స్ వున్నాయంట. రోజూ మునిసిపాలిటి వారు నీళ్ళు వదిలినట్టు ఉదయం ఒక గంట, సాయంత్రం ఒక గంట మాత్రమే నెట్ వచ్చేలా చేసారు. ఆ మేనేజర్ తన టీం మెంబర్స్ స్క్రీన్స్ అన్నీ తనకు కనిపించేలా తన సీట్ ఏర్పాటు చేసుకుని, ఎప్పుడూ మానిటర్స్‌ను మానిటర్ చేస్తుంటాడంట.

వీడేమో ఫైవ్ ఇంద్రియాలు లేకున్నా బ్రతికేస్తాడు కానీ ఫైవ్ మినిట్స్ ఇంటర్నెట్ లేకుంటే వుండలేడు. ఇలా కొద్ది రోజులు కష్టాలు పడ్డాక మనవాడికి ఒక మంచి ఐడియా వచ్చింది. వాళ్ల మేనేజర్ సీట్‌లో లేని, నీళ్ళు వదిలే అతి తక్కువ టైంలోనే idlebrain, greatandhra లాంటి సైట్స్ లోని మ్యాటర్ అంతా తన నోట్‌పాడ్‌లో copy, paste చేసుకుంటాడు. తర్వాత అందులోంచి పార్ట్లు పార్ట్లుగా కోడింగ్ వర్క్‌స్పేస్‌లో paste చేసుకుని కామెంట్లలాగా చేసుకుంటాడు.

దూరం నుంచి మేనేజర్ చూసినా కోడ్ రివ్యూ చేసుకుంటున్నాడేమో అనుకుంటాడు, అన్నది వీడి ప్లాన్। ఇది బాగా వర్కవుట్ అయ్యింది। ఈ విషయం టీం మెంబర్స్ అందరికీ తెలిసి, వాళ్లు కూడా ఇదే లాజిక్ ఫాలో అవ్వడం మొదలెట్టారు.

ఇలా ఉండాగా ఈ మధ్యనే ఒక రోజు, ఒకతని కోడ్‌ని ఆ మేనేజర్ రివ్యూ చేస్తుంటే..మధ్యలో కోడ్ కామేంట్స్‌లో....

Ravi Teja and Illeana starring Kick is going to release in May

అన్న మ్యాటర్ చూసి మొదట ఆ మేనేజర్, తర్వాత తనని చూసి ఆ టీం మెంబర్, ఈ మ్యాటర్ తెలిసి మిగతా అందరూ అవాక్కయారు !!!

సదరు క్యాండిడేట్ మ్యాటర్ చదువుకున్నాక డిలిట్ చెయ్యడం మర్చిపోవడం వల్ల ఇలా దొరికిపోయారు। అప్పటినుంచి ఆ మేనేజర్ చూపిస్తున్న డాట్ నెట్‌కు (చుక్కల వల) రోజూ ' ఛీ నా బ ' అనుకుంటూనే ఉన్నాడంట !!!

శభాష్ శభాష్ శభాష్ - 3

ఎవరన్నా టవల్‌తో ముఖం తుడుచుకుంటారు. సో న్యాచురలీ కళ్ళు కూడా తుడుచుకున్నట్టే. కాని ఒక రోజు పరధ్యానంలో టవల్‌తో కన్నును లైట్‌గా హర్ట్ చేసుకున్నా. ఈ విచిత్రాన్ని ఇంకెవరితోనూ షేర్ చేసుకునే ధైర్యం లేక ఛీ నా బతుకు అని నాలో నేనే అనుకుంటూ రికవర్ అవుతుందేమో అని అని వెయిట్ చేసాను. అయినా కాకపోవడంతో ఇంటి దగ్గరున్న ఒక కంటి స్పెషలిస్ట్ దగ్గరకు వెళ్లాను. అతన్ని కలవడం అదే మొదటి సారి.
అతను అడిగిన మొదటి ప్రశ్న: " ఏం చేస్తుంటావ్ ? ". కొంచం షాక్ అయ్యా. ఎవరన్నా ఏమి ప్రాబ్లం, ఏం పేరు...etc అడుగుతారు కానీ ఇదేం ప్రశ్నరా బాబు అనుకున్నా. సాఫ్ట్‌వేర్ వాడిని అని చెప్తే కన్నుకు, నా లైఫ్‌కి వున్న బావ-బామ్మర్ది రిలేషన్ తెలుస్తుందని, డాక్టర్ దగ్గర యే విషయం దాచకూడదని: " సాఫ్ట్‌వేర్ " అన్నాను.
నా కంట్లో ఆయన టార్చ్ లైట్ వెలుగు, తన ఫేస్‌లో వేరే వెలుగు వచ్చింది. ఎలా జరిగింది అన్నాడు. ' టవల్‌తో....టర్కీ టవల్‌తో... ' అని చెప్పగానే షాక్ అయ్యాడు. ఏం పర్లేదు చాలా చిన్న ప్రాబ్లం eye drops వాడితే రెండు రోజుల్లో రికవర్ అవుతుంది అని చెప్పడంతో ఊపిరి పీల్చుకునేంతలో ఫీ కింద 200 ఇవ్వమనడంతో కాస్త బ్రీథింగ్ ప్రాబ్లం వచ్చింది. అది గమనించి అతను: " అదేంటయ్యా అలా చూస్తావ్ ? మీ సాఫ్ట్‌వేర్ వాళ్లకేం తక్కువ ? మెడికల్ బిల్స్ సబ్‌మిట్ చేసుకోవచ్చుగా ? కావాలంటే ఎలాంటి బిల్ అయినా ఇస్తా " అన్నాడు.

అమ్మో ఇతనెవరో MBBS.Tech చదివినట్టున్నాడు అనుకుని, ' సార్ మీరు పొరపాటుబడ్డారు. నేను ' సాఫ్ట్‌వేర్.. ' అన్నాను కాని ' సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజనీర్ ' అనలేదు సార్. ' సాఫ్ట్‌వేర్ కోర్స్ ' చేస్తున్నా " అని చెప్పడంతో ఆయన ఫేస్‌లో వెలుగు పోయింది, నా ఫేస్ వెలిగిపోయింది. ఫీ చాలా తగ్గింది !!!

ఛీ నా బతుకు - 4

ఇది ఓ....కాలం నాటి సంగతి:
చాలా రోజులనుంచి బ్యాంక్‌లో ఒక చెక్ డిపాజిట్ చెయ్యాలనుకుంటున్నా, అంత దూరం వున్న బ్యాంక్‌కు ఎవడెలతాడులే తీరిగ్గా వున్నప్పుడు వెళ్లొచ్చు అని వాయిదా వేస్తూ వేస్తూ ఆ చెక్ ఆర్కియాలజి డిపార్ట్‌మెంట్‌లో అరువు తెచ్చుకోడానికి వాడుకునేలా తయారయ్యేటప్పటికి ఇక లాభం లేదనుకుని వన్ ఫైన్ శనివారం హాలిడే కదా అని బయలుదేరాను. బ్యాంక్ మధ్యాహ్నం వంటి గంట వరకే ఉంటుందని, ఫ్రెండ్స్ సినిమా కెల్దామన్నా ఇంపార్టంట్ పని ఉంది రాలేను అని చెప్పాను. అసలే శనివారం ఫుల్ రష్ వుంటుంది, ఈరోజు బ్యాంక్‌కు నేనే మొదటి కష్టమర్ కావాలి అని చాలా తొందరగా బయలుదేరాను. మూడు బస్సులు మారి ఆఫ్టర్ ఎ లాంగ్ టెడియస్ టఫ్ జర్నీ అట్‌లాస్ట్ బ్యాంక్ లోకేషన్‌కు చేరుకున్నాను.
అప్పటికే చాలా అలసిపోయాను. బ్యాంక్ ఆ బిల్డింగ్‌లో ఒకటి కాదు, రెండు కాదు, మూడు అంతస్థులపైన వుంది అంటే నాలుగో ఫ్లోర్‌లో అన్నమాట. ఆ టైంకి పవర్ లేకపోవడంతో లిఫ్ట్ కూడా హ్యాండ్ ఇచ్చింది. సర్లే అని చచ్చీ చెడీ అన్ని ఫ్లోర్స్ ఎక్కి వెళ్తే అప్పుడు తగిలింది డబ డిబ డిష్ డిష్ డబ డబ లాంటి షాక్.
బ్యాంక్ క్లోజ్ చేసి వుంది. అదేంటి అని అడిగే ఓపిక లేక సైగల ద్వారా సెక్యూరిటి గార్డ్‌ని అడిగితే నేను డంబ్ అండ్ డెఫ్ కాంబో అనుకుని అతను కూడా సైగల ద్వారా , హోలీ క్రాస్ సింబల్ చేసి చూపించి చెప్పాడు ఆ రోజు క్రిస్మస్ డే అని !!!
హాలిడే రోజే ఈ హాలిడే రావడంతో దిసెంబర్ 25 అన్న విషయమే మర్చిపోయాను. ఒక్క సెకండ్, ' బ్యాంక్ ' అని ఫ్రెండ్స్ దగ్గర చెప్పుంటే వాళ్ళు చెప్పేవారు క్రిస్మస్ అని. ఇంటికి రాగానే నెను ఎంత వెదికినా దొరకకపోవడంతో చిరాకు పడుతూవుంటే రూంమేట్స్ అడిగారు దేని కోసం వెదుకుతున్నావని, అద్దం కోసం అన్నా !!!